nurkowanie na bezdechu trening

Ten tryb umożliwia swobodne nurkowanie z danymi dotyczącymi nurkowania na bezdechu. Ten tryb ma wyższą częstotliwość odświeżania danych. Pol. na bezd. Ten tryb jest podobny do trybu nurkowania Bezdech, jednakże jest on specjalnie dostosowany do łowienia ryb z kuszą. Ten tryb wyświetla uproszczone informacje podczas nurkowania i Na jednym wdechu przepłynął dokładnie 202 metry. Tym samym pobił rekord świata mężczyzn we freedivingu, na otwartym akwenie z płetwami. Ustanowił też nowy rekord Guinnessa i został pierwszym człowiekiem w historii, który złamał barierę 0,2 km. Freediving to pływanie na jednym oddechu, bez akwalungu, czyli wspomagania się tlenem. Niestety ograniczenia czasowe i ćwiczenia ze Scuba Divingiem nie pozwalają nam tak często na zabawę w nurkowanie na bezdechu. Z ciekawostek doszliśmy do porozumienia z Piotrem i postaramy się w sezonie 2018 przedstawić czytelnikom Nurek Amator więcej ciekawych informacji dotyczących freedivingu. 22 kwietnia, 2023 Nurkowanie na bezdechu, zwane również freedivingiem, to sport wodny, który polega na zanurzeniu się w wodzie bez użycia sprzętu do oddychania. Jest to bardzo wymagające i jednocześnie ekscytujące zajęcie, które przyciąga coraz więcej ludzi z całego świata. W ramach 15. edycji Millennium Docs Against Gravity Film Festival zapraszamy na spotkanie z profesjonalnymi nurkami po filmie "Człowiek delfin" reż. Nurkowanie na bezdechu - film + spotkanie z nurkami nonton film fast and furious 6 rebahin. Artykuły z kategorii: Nurkowanie Nurkowanie wcale nie jest takie trudne, jak się wydaje! Nurkowanie może wydawać się dla wielu bardzo trudną sztuką. Owszem, na początku każdej drogi mogą zdarzyć się problemy, jednak zapewniam – są chwilowe. Jeżeli ten sport jest kogoś pasją albo ktoś bardzo pragnie posiąść tę sztukę, to pod żadnym pozorem nie wolno się poddawać. Najtrudniejsze w nurkowaniu jest pokonanie strachu. Przejdź niżej i poznaj tajniki nurkowania. Dowiedz się wszystkiego na temat nurkowania i rozpocznij wspaniałą przygodę! Eksplorowanie nowych miejsc, przekraczanie kolejnych granic i poszukiwanie tego co nowe wpisało się na dobre w nasze życie. Natura ludzka sprawia, że interesuje nas to co nieodkryte. Wiele osób decyduje się w związku z tym na rozpoczęcie przygody z nurkowaniem. Chcesz dowiedzieć się wszystkiego na ten temat? Jak wybrać najbardziej odpowiednią rurkę do nurkowania? Nurkowanie to dosyć drogi sport, wymagający określonych umiejętności. Chcąc nurkować profesjonalnie dobrze jest umieć pływać. Ponadto nurkowanie wymaga silnego charakteru oraz określonych sprzętów. Można też podjąć nurkowanie amatorskie i na początku zaopatrzyć się w podstawowe akcesoria, takie jak okulary do nurkowania i rurka do nurkowania. Nurkowanie bez butli – wyzwanie dla najodważniejszych! Nurkowanie to piękny, ale zarazem ekstremalny sport. Nurkując można całkowicie poddać się wszechobecnej ciszy i głębi. Trzeba być także odważnym, gdyż nie każda osoba jest w stanie zanurzyć się na pewną głębokość i jeszcze tam przebywać. Dodajmy jeszcze do tego zanurzenie bez tlenu – to już graniczy z cudem, ale jest możliwe! Pianka do nurkowania: wszystko, co musisz wiedzieć na temat skafandrów Wiele osób, które planują rozpocząć swoją przygodę z nurkowaniem, niepotrzebnie kojarzą ten sport z akwalungiem czy innym sprzętem do nurkowania głębinowego. Obecnie stosuje się duże lżejsze skafandry nurkowe, a najlepszym tego przykładem jest pianka do nurkowania. Sprawdź wszystko na temat ubrań do nurkowania i wybierz najlepszą dla siebie! Idealne okulary do nurkowania: jak ich szukać? Zejście pod powierzchnię wody wymaga nie tylko odwagi, ale też dobrej kondycji i sporej wytrzymałości oddechowej. Jeśli chcesz rozpocząć swoją przygodę z nurkowaniem na poważnie, zadbaj o odpowiedni sprzęt. Zobacz, jak wybrać najlepsze okulary do nurkowania, i wybierz swój idealny model do zejścia! Pierwsze nurkowanie: jak się do tego przygotować i jak się tego nauczyć? Sporty wodne mają to do siebie, że zyskują w ostatnich latach coraz większą popularność. Sporym zainteresowaniem cieszą się również takie formy aktywności, jak zejścia pod wodę. I nie chodzi tylko o nurkowanie basenowe - coraz częściej zainteresowanie skierowane jest w stronę zejść głębinowych. Jak zacząć naukę i na co zwrócić uwagę, by pierwsze nurkowanie przekuć w prawdziwą pasję? Nurkowanie ze sprzętem: jak się zabrać do profesjonalnego zejścia pod wodę? Ze wszystkich sportów wodnych, coraz większą popularnocią cieszy się nurkowanie ze sprzętem. To nie tylko możliwość sprawdzenia siebie i rekacji swojego organizmu, ale też szansa na zobaczenie na własne oczy, jak wygląda z blika świat podwodnej fauny i flory. Jak przygotować się do zejścia pod wodę i o czym należy pamiętac, decydując się na nurkowanie ze sprzętem? Czy nurkowanie jest niebezpieczne? Nurkowanie cieszy się coraz większą popularnością wśród Polaków. Twierdzą oni, że nurkowanie uzależnia i motywuje do kolejnych przygód pod wodą. Mimo tego wiele osób uważa, że nurkowanie jest niebezpieczne, a schodzenie pod wodę jest ryzykowne. Jaka więc jest prawda? Czy nurkowanie to bezpieczny sport? Nurkowanie wcale nie jest takie trudne, jak się wydaje! Nurkowanie może wydawać się dla wielu bardzo trudną sztuką. Owszem, na początku każdej drogi mogą zdarzyć się problemy, jednak zapewniam – są chwilowe. Jeżeli ten sport jest kogoś pasją albo ktoś bardzo pragnie posiąść tę sztukę, to pod żadnym pozorem nie wolno się poddawać. Najtrudniejsze w nurkowaniu jest pokonanie strachu. Przejdź niżej i poznaj tajniki nurkowania. Dowiedz się wszystkiego na temat nurkowania i rozpocznij wspaniałą przygodę! Eksplorowanie nowych miejsc, przekraczanie kolejnych granic i poszukiwanie tego co nowe wpisało się na dobre w nasze życie. Natura ludzka sprawia, że interesuje nas to co nieodkryte. Wiele osób decyduje się w związku z tym na rozpoczęcie przygody z nurkowaniem. Chcesz dowiedzieć się wszystkiego na ten temat? Jak wybrać najbardziej odpowiednią rurkę do nurkowania? Nurkowanie to dosyć drogi sport, wymagający określonych umiejętności. Chcąc nurkować profesjonalnie dobrze jest umieć pływać. Ponadto nurkowanie wymaga silnego charakteru oraz określonych sprzętów. Można też podjąć nurkowanie amatorskie i na początku zaopatrzyć się w podstawowe akcesoria, takie jak okulary do nurkowania i rurka do nurkowania. Nurkowanie bez butli – wyzwanie dla najodważniejszych! Nurkowanie to piękny, ale zarazem ekstremalny sport. Nurkując można całkowicie poddać się wszechobecnej ciszy i głębi. Trzeba być także odważnym, gdyż nie każda osoba jest w stanie zanurzyć się na pewną głębokość i jeszcze tam przebywać. Dodajmy jeszcze do tego zanurzenie bez tlenu – to już graniczy z cudem, ale jest możliwe! Pianka do nurkowania: wszystko, co musisz wiedzieć na temat skafandrów Wiele osób, które planują rozpocząć swoją przygodę z nurkowaniem, niepotrzebnie kojarzą ten sport z akwalungiem czy innym sprzętem do nurkowania głębinowego. Obecnie stosuje się duże lżejsze skafandry nurkowe, a najlepszym tego przykładem jest pianka do nurkowania. Sprawdź wszystko na temat ubrań do nurkowania i wybierz najlepszą dla siebie! Idealne okulary do nurkowania: jak ich szukać? Zejście pod powierzchnię wody wymaga nie tylko odwagi, ale też dobrej kondycji i sporej wytrzymałości oddechowej. Jeśli chcesz rozpocząć swoją przygodę z nurkowaniem na poważnie, zadbaj o odpowiedni sprzęt. Zobacz, jak wybrać najlepsze okulary do nurkowania, i wybierz swój idealny model do zejścia! Pierwsze nurkowanie: jak się do tego przygotować i jak się tego nauczyć? Sporty wodne mają to do siebie, że zyskują w ostatnich latach coraz większą popularność. Sporym zainteresowaniem cieszą się również takie formy aktywności, jak zejścia pod wodę. I nie chodzi tylko o nurkowanie basenowe - coraz częściej zainteresowanie skierowane jest w stronę zejść głębinowych. Jak zacząć naukę i na co zwrócić uwagę, by pierwsze nurkowanie przekuć w prawdziwą pasję? Nurkowanie ze sprzętem: jak się zabrać do profesjonalnego zejścia pod wodę? Ze wszystkich sportów wodnych, coraz większą popularnocią cieszy się nurkowanie ze sprzętem. To nie tylko możliwość sprawdzenia siebie i rekacji swojego organizmu, ale też szansa na zobaczenie na własne oczy, jak wygląda z blika świat podwodnej fauny i flory. Jak przygotować się do zejścia pod wodę i o czym należy pamiętac, decydując się na nurkowanie ze sprzętem? Czy nurkowanie jest niebezpieczne? Nurkowanie cieszy się coraz większą popularnością wśród Polaków. Twierdzą oni, że nurkowanie uzależnia i motywuje do kolejnych przygód pod wodą. Mimo tego wiele osób uważa, że nurkowanie jest niebezpieczne, a schodzenie pod wodę jest ryzykowne. Jaka więc jest prawda? Czy nurkowanie to bezpieczny sport? Bez wody człowiek może wytrzymać około dwóch miesięcy. Pragnienie może umrzeć w ciągu 10 dni. Ale jak długo możesz żyć bez oddychania? Niestety - maksymalnie kilka minut. Jednak rekord świata w zakresie wstrzymywania oddechu obala ten fakt i zdecydowanie zasługuje na twoją uwagę. Bezdech statyczny: do granicy Zatrzymanie oddychania jest naukowo nazywane bezdechem, a jego czas trwania dla normalnej osoby wynosi nie więcej niż 1 minutę. Jednak praktyka, potwierdzona licznymi treningami, udowadnia, że ​​czas bezdechu jest indywidualny dla każdej osoby. Ponadto można go stopniowo zwiększać, osiągając niesamowite liczby. Dziś istnieje oficjalna dyscyplina freedivingu zwana statycznym bezdechem. Polega na wstrzymaniu oddechu przez chwilę pod wodą. Zawodowi sportowcy i wytrenowani nurkowie mają niewiarygodne fizjologiczne ograniczenia długości oddechu. Rekordziści z Francji, Niemiec, USA, Szwajcarii, Włoch i wielu innych krajów potwierdzają, że trening z oddychaniem jest naprawdę zdolny do działania cudów! Oficjalnie zarejestrowane rekordy Pierwszą osobą, która ustanowiła rekord świata, by wstrzymać oddech pod wodą, był Martin Stepanek. Nurkował w 2001 roku, wstrzymując oddech na 8 minut i 6 sekund. Wkrótce ten rekord został złamany przez Francuza Stefana Mifsuda. Dzięki ciężkiemu treningowi udało mu się osiągnąć rezultaty w 11 minut. i 35 sekund. Jeszcze bardziej imponujący wynik należy do amerykańskiego Roberta Fostera. I nie był zawodowym nurkiem, ale prostym inżynierem elektrykiem. Bez tlenu pod wodą Foster był w stanie utrzymać się przez 13 minut. i 42 sekund. Sztuczki czy rzeczywistość? Arvydas Gaychyunas również nie nurkował. Ale interesował się wszelkimi sztuczkami i sztuczkami. Po starannym przygotowaniu, zdecydował się mieszkaniec Łotwy, aw 2007 r. Ustanowił imponujący rekord - bez 2 sekund i 16 minut pod wodą! Nawet doświadczeni nurkowie byli pod wrażeniem tego wyniku. Pomimo ogromnego stresu, jaki odczuwa ciało bez tlenu, ciało Arvidasa poradziło sobie z testem bez konsekwencji. Wraz z nim jego własna siostra zademonstrowała 13-minutowy oddech. David Blaine, showman z Ameryki, trenował przez długie miesiące, aby ustanowić rekord w 17 minut rok później, w 2008 roku. i 4 sekundy. To osiągnięcie, podobnie jak wiele innych sztuczek Blaine'a, zostało wielokrotnie opisane w prasie i udokumentowane. 20 minut bez tlenu: rzeczywistość czy fikcja? Jeszcze bardziej imponujący wynik wykazał włoski Nicolo Putignano. Dwa lata spędził na treningu, a następnie spędził 19 minut pod wodą bez tlenu. i 2 sekundy. Ta płyta, choć nie od razu, ale nadal trafiła do Księgi Rekordów Guinnessa. Ale w 2010 roku Szwajcar Peter Kolat zdołał go wyprzedzić na kilka sekund, rejestrując wynik w 19 minut. i 21 sekund. Wkrótce brazylijski sportowiec Ricardo Bahier przekroczył to osiągnięcie, zwiększając światowy rekord utrzymywania oddechu do 22 minut. i 21 sekund. W ciągu zaledwie jednej sekundy udało mu się ominąć Thomasa Sietasa z Niemiec w 2012 roku. To wydarzenie wywołało prawdziwą sensację w ojczyźnie sportowca. Tłumy dziennikarzy oblegały go, próbując dowiedzieć się, jak Thomas zdołał osiągnąć wyniki, jak je i jakie programy trenuje. 30-letni chorwacki Goran Colac słynie z sukcesów nie tylko w freedivingu, ale także w innych dyscyplinach sportowych. Lata ciężkiego treningu pomogły mu zostać wielokrotnym złotym medalistą, a wkrótce ustanowiono nowy rekord - 22 i pół minuty bez powietrza pod wodą. Nawiasem mówiąc, sportowiec nie zatrzymuje się i jest zdeterminowany, aby pokonać swój własny wynik. W 2016 r. Ustanowiono nowy rekord - Hiszpan Alex Segura wstrzymał oddech na 24 minuty. i 3 sekundy. Jest on aktualnym mistrzem w statycznym bezdechu. Unikalne przypadki Są też ludzie, którzy pokazali czas trzymania oddechu poza zdrowym rozsądkiem. Przypadki te można nazwać fenomenalnymi i nie można ich tłumaczyć. Na przykład nasz rodak, 70-letni pokazał światowy rekord zapierającej dech w piersiach ziemi w 1990 roku. Zabelin. Spędził 22 minuty bez tlenu, a następnie grupa badaczy. Eksperyment przeprowadzono w Leningradzie, w Instytucie Fizjologii. A indyjski ascetyczny Ravindr Mishra w tym samym wieku był w stanie pozostać pod wodą przez sześć dni! W 1991 roku pogrążył się w stanie medytacji, po czym zatonął na dnie jeziora pod okiem naukowców i ciekawskich widzów. Po sześciu dniach mężczyzna spokojnie się wynurzył. Jak odnotowali obserwatorzy, joga nie wyrządziła żadnej szkody zdrowiu ani psychice. Używanie i szkodliwość wstrzymywania oddechu Samo bezpłatne nurkowanie jest bardzo zdrowe, podobnie jak nurkowanie. Zdolność do wstrzymywania oddechu optymalizuje przemianę materii i podwaja wrodzony dopływ tlenu do organizmu człowieka. Dlatego ćwiczenie tego ćwiczenia zalecane jest prawie każdemu, szczególnie osobom ze skłonnościami do zaburzeń nerwowych, z problemami w przewodzie pokarmowym i układzie oddechowym. Ale dla kogo wstrzymywanie oddechu może być szkodliwe, więc jest palaczem i zwolennikiem innych złych nawyków. Jeśli zdecydujesz się ustanowić rekord świata do wstrzymywania oddechu - pod wodą lub na lądzie - będziesz musiał całkowicie przemyśleć swój styl życia i zadbać o własne zdrowie. Komu takie eksperymenty nadal nie są zalecane? Osoby starsze, kobiety w ciąży, pacjenci, którzy niedawno przeszli ciężką operację, a także osoby cierpiące na choroby układu sercowo-naczyniowego. Jak nauczyć się wstrzymywać oddech? Wskazówki od mistrzów Oczywiste jest, że nie możesz ustanowić rekordu świata do wstrzymywania oddechu, a to wymaga ciągłego treningu. Jakiej rady udzielają sami sportowcy? Rezultat będzie lepszy, jeśli przed nurkowaniem oddychasz nie zwykłym powietrzem, ale czystym tlenem. Oficjalnie jest to dozwolone dla uczestników przez pół godziny i przed ustanowieniem rekordu. Niektórzy sportowcy, tacy jak Thomas Sietas, nie jedzą niczego w dniu nurkowania, a także spowalniają własny metabolizm w specjalny sposób. W tym celu opracowano specjalne techniki. Nurkowanie to jedno, a statyczny bezdech jest zupełnie inny. W końcu, jeśli jesteś pod wodą bez ruchu, w spokojnym stanie, ciało będzie mniej potrzebowało tlenu. Inną ważną techniką, którą posiada każdy freediver, jest możliwość ćwiczenia małego poluvdohi. Tak więc, na przykład, jeśli nurek całkowicie zamknął usta i zacisnął nos klipsem, tak jak robią to pływacy, nie byłoby możliwe ustanowienie tak imponujących zapisów. Teraz wiesz, że uczenie się wstrzymywania oddechu jest możliwe, najważniejsze jest pragnienie i ciężki trening. Kto wie, może następnym rekordem świata, który wstrzyma oddech, będzie właśnie ty. Dla wi?kszo?ci nurków sprz?towych, a tym bardziej dla zwyk?ych ?miertelników doniesienia o rekordach pozostawania w bezdechu brzmi? jak bajka o ?elaznym wilku. Zapewne ka?dy z nas próbowa? kiedy? wstrzyma? oddech przez pewien czas, ale raczej ma?o komu uda?o si? to na d?u?ej ni? 60-90 sekund. Tymczasem aktualny rekord ?wiata Czecha, Martina Stepanka wynosi ponad 8 minut! * Nam wydaje si? to zupe?nie nierealne. I s?usznie. Osi?gni?cie wyniku zbli?onego do rekordu ?wiata, w ka?dej dyscyplinie sportu wymaga splotu kilku unikalnych okoliczno?ci – gotowo?ci poddania si? rygorystycznemu re?imowi treningowemu, ?elaznej konsekwencji w d??eniu do celu, specyficznych predyspozycji psychofizycznych, czyli tego, co umownie nazywamy talentem i wreszcie obecno?ci sponsorów gotowych finansowa? przygotowania zawodnika. Dla 99,99% z nas to wszystko jest nieosi?galne. Zapomnijmy wi?c o o?miu minutach. Czy oznacza to, ?e w takim razie wspomniane 90 sekund jest wszystkim, na co nas sta?? Otó? nie. Okazuje si?, ?e ka?dy z nas jest w stanie w miar? ?atwo zatrzyma? oddech na 3, a mo?e nawet i 4 minuty. Niemo?liwe? Mo?liwe! Rzecz w tym, ?eby odpowiednio zabra? si? do sprawy. Kilka przydatnych sztuczek jak to zrobi?? 1. Po pierwsze musisz sobie u?wiadomi?, ?e nie da si? zrobi? tego bez przygotowania, w czasie pi?ciominutowej przerwy mi?dzy k?ótni? z ?on?, a wyj?ciem na piwo. Do próby musisz przyst?pi? w stanie g??bokiego relaksu. Aby go osi?gn?? potrzebujesz CZASU i SPOKOJU. Zarezerwuj sobie oko?o trzech kwadransów, kiedy nikt nie b?dzie Ci? niepokoi?. Najlepiej zrób to wieczorem, na przyk?ad w sobot?, uprzednio wysy?aj?c rodzin? do kina. Po drugie nie przyst?puj do dzie?a po obfitym posi?ku. Najlepiej nie jedz nic w ci?gu 6 godzin poprzedzaj?cych prób?. Po trzecie wreszcie wybierz termin, kiedy b?dziesz w miar? wypocz?ty. Dlatego w?a?nie odpowiednim dniem b?dzie sobota. 2. Kiedy ju? rodzina pójdzie sobie do diab?a, znajd? odpowiednie miejsce do treningu. Wybierz cichy i ch?odny (wa?ne!!!) pokój np. sypialni?. Zamknij okna, ?eby odg?osy dochodz?ce z zewn?trz nie dekoncentrowa?y Ci?. Zga? ?wiat?o i przyjmij swobodn? pozycj?. My?l?, ?e najwygodniej b?dzie po?o?y? si? na wznak, cho? niektórzy preferuj? „zapadni?cie” si? w wygodnym fotelu. Na fotografiach mo?esz czasem zobaczy? pogr??onych w letargu Pipina lub Pelizzariego zastyg?ych w pozycji lotosu, ale nie my?l, ?e w ten sposób osi?gaj? oni swoje rekordowe wyniki. Abstrahuj?c od tego, ?e u nie wytrenowanej osoby lotos wywo?uje ogromne przeci??enia stawów, to utrzymywanie wyprostowanej pozycji wymaga sta?ego napi?cia mi??ni. Napi?cie mi??ni powoduje zwi?kszone zu?ycie tlenu, a wi?c skraca czas, jaki jeste? w stanie osi?gn??. A wi?c, zapomnij o lotosie. Po?ó? si? wygodnie i przyst?p do pierwszego etapu – relaksacji i rozlu?niania mi??ni. Wy??cz wszystkie my?li. Staraj si? uspokoi?, wyrówna?, a nast?pnie obni?y? rytm serca. W spoczynku jedynym pracuj?cym mi??niem jest mi?sie? sercowy, a wi?c im wolniej b?dzie pracowa?, tym mniej tlenu b?dziesz zu?ywa?. Nast?pnie rozpocznij spokojn? wentylacj?. Oddychaj powoli. Stopniowo wyd?u?aj i pog??biaj oddech. Odliczaj w my?lach i staraj si? oddycha? tak, by wydech trwa? przynajmniej 2 razy d?u?ej ni? wdech. Chodzi o to, ?e w trakcie ka?dego wdechu serce przyspiesza, a w trakcie wydechu zwalnia. Dlatego cykl, w którym wydech trwa d?u?ej ni? wdech sprzyja obni?eniu rytmu serca. Na przyk?ad mo?e to by? w uk?ad 4-4-8 (wdech – 4 sekundy, zatrzymanie oddechu w szczycie – 4 sekundy, wydech – 8 sekund). Mo?esz te? na koniec cyklu doda? 4 sekundy zatrzymania po wydechu. Pod koniec mo?esz wyd?u?y? cykl do uk?adu 8-8-16. Co bardzo istotne – oddychaj przeponowo! My, ludzie cywilizacji zachodu, wychowani jeste?my w duchu kultu fitnessu. Przyzwyczajeni jeste?my do wypinania klatki piersiowej i wci?gania brzucha. Oddychamy klatk? piersiow?, a w ten sposób pozostawiamy nie wykorzystane najwa?niejsze, dolne partie p?uc, które dotleni? mo?emy dopiero poprzez uruchomienie przepony (tzw. oddychanie Tai-chi). A wi?c, oddychaj przepon? lub mówi?c po ludzku – brzuchem. 3. Po oko?o dziesi?ciu minutach spokojnej wentylacji mo?esz przyst?pi? do pierwszej próby. Tu? przed ni? wykonaj trzy nieco szybsze i mocno pog??bione wdechy zako?czone krótkim, kilkusekundowym zatrzymaniem oddechu w samym szczycie. Ostatni wydech zrób do maksimum. W ostatnim wydechu postaraj si? wycisn?? z p?uc tyle powietrza ile si? da. Nast?pnie, najpierw przepon? nape?nij doln? cz??? p?uc, potem klatk? piersiow? ?rodkow? ich cz???. Na sam koniec odchyl lekko g?ow? do ty?u nabieraj?c powietrza do górnych dróg oddechowych. Teraz zamknij oczy, nie my?l o niczym, czekaj, ale wcze?niej... nie zapomnij w??czy? stopera. 4. Ka?de zatrzymanie oddechu sk?ada si? z dwóch faz. Pierwsza z nich – ?atwa tzw. easy going phase (faza ?atwa), to okres, kiedy bezdech przychodzi Ci bez problemu. Pod jej koniec zaczynasz coraz silniej odczuwa? potrzeb? zaczerpni?cia powietrza. Wtedy pojawia si? trudna faza druga – strugglig phase (faza walki). Towarzysz? jej skurcze przepony (contractions). Tu zaczyna si? prawdziwa walka. Osoby nie wytrenowane na ogó? nie docieraj? do tego stadium. Niska tolerancja na wysokie st??enie CO2 i brak psychicznej gotowo?ci do walki powoduj? „odpuszczenie” jeszcze przed pojawieniem si? pierwszych skurczy. Wp?yw na tak? decyzj?, na pewno ma te? p?yn?ce z braku do?wiadczenia wewn?trzne przekonanie, ?e d?u?ej wytrzyma? si? po prostu nie da. Okazuje si? jednak, ?e jest to przekonanie b??dne. Odrobina silnej woli umo?liwi Ci dotarcie do struggling phase i utrzymanie bezdechu przez okres od kilku do kilkunastu skurczy. Pami?taj jednak, ?e musisz by? mentalnie przygotowany na walk? z organizmem domagaj?cym si? ?wie?ego powietrza. Uprzedzam – to nie jest przyjemne, ale mo?liwe do wytrzymania przez jaki? czas. Wbrew pozorom nie stracisz przytomno?ci tak od razu. Jak d?ugo wytrzymasz zale?y od Twojej si?y woli oraz indywidualnej tolerancji (mo?liwej do podniesienia w wyniku treningu) na podwy?szone st??enie dwutlenku w?gla we krwi. 5. Nawet, je?li nigdy wcze?niej tego nie robi?e?, w pierwszej próbie powiniene? osi?gn?? wynik w okolicach, co najmniej, 60-90 sekund. Ale, uwaga – nie ko?czysz na tym! Aby uzyska? obiecane we wst?pie 3-4 minuty b?dziesz musia? pom?czy? si? jeszcze troch?. Konieczne b?d? kolejne trzy, a mo?e cztery próby. Najpierw jednak musisz powróci? do stanu relaksu. Po pierwszych kilku gwa?townych haustach powietrza ponownie uspokój oddech. Powró? do oddychania przeponowego i cyklu 4-4-8. Po oko?o 5 minutach wentylacji wykonaj drug? prób?. Tym razem uzyskasz wynik z pewno?ci? lepszy ni? poprzednio. Mo?e b?d? to 2 minuty, a mo?e wi?cej. Powtórz ca?? operacj? (5 minut wentylacji zako?czone wstrzymaniem oddechu) jeszcze raz i jeszcze raz. W ka?dej nowej próbie powiniene? uzyskiwa? d?u?szy czas. Za czwartym (a mo?e dopiero pi?tym) razem osi?gniesz swoje maksimum na dany dzie?. Jestem przekonany, ?e b?dzie to rezultat si?gaj?cy 3, a mo?e nawet 4 minut. Kilka wyja?nie?, dlaczego jest to mo?liwe? Co jest przyczyn? tego, ?e wraz z kolejnymi próbami osi?gane czasy staj? si? coraz d?u?sze? Nie chc? wchodzi? zbyt g??boko w nudn? fizjologi?, je?li jednak interesuje Ci? nie tylko JAK to zrobi?, ale równie?, DLACZEGO jest to mo?liwe, pewne wyja?nienia b?d? niezb?dne. 1. Po pierwsze rzecz? ogólnie znan? jest to, ?e odruch oddechowy wywo?ywany jest raczej nie przez niski poziom tlenu, a przez wysokie st??enie CO2 w krwi t?tniczej. Mówi?c jeszcze precyzyjniej nale?a?oby powiedzie?, ?e decyduje o nim pH, czyli kwasowo?? krwi, silnie zale?na w?a?nie od st??enia CO2 – im wi?cej CO2 tym krew bardziej kwa?na, pH ni?sze, a Tobie bardziej „chce” si? powietrza. W trakcie normalnego oddychania z ka?dym oddechem uzupe?niasz zapas tlenu i wyrzucasz nadmiar dwutlenku w?gla. Dzi?ki temu pH krwi utrzymuje si? na sta?ym poziomie, wynosz?cym oko?o 7,4. Dlatego mówimy, ?e proces oddychania jest podstawowym regulatorem kwasowo?ci krwi. Kiedy zatrzymujesz oddech, regulator ten przestaje funkcjonowa?, st??enie dwutlenku w?gla ro?nie, a wraz z nim spada pH. Tymczasem jednak istnieje te? drugi mechanizm reguluj?cy kwasowo?? krwi – czynno?? nerek. Nerki reguluj? pH krwi poprzez wydzielanie lub absorbowanie jonu bikarbonatu HCO3¯. Bikarbonat alkalizuje krew, a wi?c jego dzia?anie jest jakby odwrotne do zakwaszaj?cego dzia?ania CO2. Kiedy zatrzymujesz oddech, czyli unieczynniasz oddechowy regulator kwasowo?ci, wówczas uruchomiony zostaje mechanizm nerkowy. Nerki wydzielaj?c jon HCO3¯ b?d? neutralizowa? spadek pH wynikaj?cy ze wzrostu st??enia CO2. Rzecz w tym, ?e o ile oddychanie jest regulatorem bardzo „szybkim”, to nerki funkcjonuj? du?o „wolniej”, maj? wi?ksz? bezw?adno?? i w zwi?zku z tym ich dzia?anie zaczynasz odczuwa? dopiero po jakim? czasie. St?d konieczno?? wykonania serii 3-4 zatrzyma? oddechu zanim nadejdzie ta w?a?ciwa próba, kiedy st??enie jonów bikarbonatu, i co za tym idzie mo?liwo?? neutralizacji spadku pH osi?ga swoje maksimum. 2. Drug? przyczyn?, dla której Twoje wyniki poprawiaj? si? w miar? up?ywu czasu jest to, ?e po kilku próbach zatrzymania oddechu zaczyna odgrywa? rol? tzw. efekt ?ledzionowy. ?ledziona jest jakby rezerwuarem krwi. Efekt ?ledzionowy polega na tym, ?e organ ten kurczy si? uwalniaj?c do krwioobiegu dodatkowe ilo?ci krwinek, a wi?c i hemoglobiny. Na przyk?ad u japo?skich Ama (kobiety zawodowo zajmuj?ce si? po?awianiem pere? i ma??y na bezdechu) zaobserwowano 20-procentowe kurczenie si? ?ledziony, któremu odpowiada? 10-procentowy wzrost koncentracji hemoglobiny we krwi. Ta dodatkowa hemoglobina, w trakcie wentylacji poprzedzaj?cej zatrzymanie oddechu, przy??cza dodatkowe zapasy tlenu. Maj?c wi?cej tlenu w organizmie jeste? w stanie zatrzyma? oddech na d?u?ej. 3. Po trzecie kwasica (obni?enie pH) wywo?ywana wstrzymywaniem oddechu powoduje, ?e organizm powoli przestawia si? jakby na tryb oszcz?dzania tlenu. Organy peryferyjne uruchamiaj? procesy beztlenowe, krew (a wi?c i tlen) zaczyna by? dostarczana g?ównie do serca i mózgu, metabolizm ulega zwolnieniu, a ogólne zapotrzebowanie na tlen maleje. 4. Po czwarte wreszcie kolejne bezdechy prowadz? do lepszego ukrwienia p?uc, co sprawia, ?e w ka?dej kolejnej statyce s? one efektywniej wykorzystywane. Te procesy przystosowawcze maj? jednak granice swojej wydolno?ci. Po jej osi?gni?ciu przestaniesz poprawia? swoje wyniki, a nawet, wskutek post?puj?cej retencji dwutlenku w?gla, zaczn? si? one pogarsza?. Z regu?y maksimum mo?esz osi?gn?? gdzie? pomi?dzy trzeci?, a pi?t? prób?. Hiperwentylacja – tak czy nie? W tym miejscu warto wspomnie? o pewnej praktyce stosowanej czasem przez pocz?tkuj?cych nurków bezdechowych – hiperwentylacji (nadmiernym oddychaniu), czyli wykonywaniu serii przy?pieszonych i pog??bionych oddechów na krótko przed faz? bezdechu. Jak wiedz? wszyscy do?wiadczeni freediverzy jest to praktyka niezwykle niebezpieczna. Poprzez hiperwentylacj? obni?eniu ulega pocz?tkowe ci?nienie parcjalne CO2 w krwi t?tniczej (z normalnego poziomu wynosz?cego ok. 40 mm Hg, do 30, a nawet mniej). W konsekwencji opó?niony zostaje moment wyst?pienia odruchu oddechowego, co mo?e oznacza?, ?e pojawi si? on zbyt pó?no. W mi?dzyczasie poziom tlenu mo?e obni?y? si? tak, ?e nast?pi utrata przytomno?ci. W wodzie, przy braku asekuracji, mo?e to oznacza? nawet ?mier?. Oczywi?cie, je?li próby przeprowadzane s? w domu, na kanapie nic Ci nie grozi. Czy oznacza to, ?e w takich warunkach warto stosowa? hiperwentylacj?? Okazuje si?, ?e o dziwo te? nie! 1. Tak naprawd? korzy?? z hiperwentylacji odnosz? tylko pocz?tkuj?cy bezdechowcy. Chodzi tu o osoby, które ze wzgl?du na brak do?wiadczenia, odporno?ci na CO2 i psychicznej gotowo?ci do walki ze skurczami przepony, nie docieraj? do struggling phase. Hiperwentylacja powoduje wyd?u?enie fazy ?atwej - easy going phase – st?d lepsze wyniki nowicjuszy, po jej zastosowaniu. Jednak Ci, którzy docieraj? do fazy skurczów przekonuj? si?, ?e wprawdzie pojawiaj? si? one pó?niej, ale kiedy ju? wyst?pi? s? gwa?towne i bardzo cz?ste. W konsekwencji nawet zaprawiony w bojach bezdechowiec poddaje si? po 30-60 sekundach walki, a czasem i wcze?niej. Inaczej sprawa wygl?da, gdy hiperwerntylacja nie mia?a miejsca. Wtedy wprawdzie skurcze pojawiaj? si? wcze?niej, ale s? ?agodne i wyst?puj? z mniejsz? cz?stotliwo?ci?. Do?wiadczeni freediverzy wytrzymuj? nawet do 2 i wi?cej minut walki ze skurczami, (co przek?ada si? na kilkadziesi?t skurczy) osi?gaj?c ??czne czasy bezdechu d?u?sze ni? po hiperwentylacji. 2. Dodatkowym czynnikiem, który sprawia, ?e hiperwentylacja nie jest optymaln? metod? na breath up, czyli przygotowanie do wstrzymania oddechu jest to, ?e podnosi ona puls, co oczywi?cie zwi?ksza zu?ycie tlenu. 3. Jest te? i inna przyczyna, dla której nie warto si? hiperwentylowa?. Chodzi o to, ?e dla utrzymania przytomno?ci korzystne jest w?a?nie wysokie st??enie CO2 (do pewnych granic, powy?ej których wyst?puje zatrucie dwutlenkiem w?gla). Po pierwsze powoduje ono rozkurczenie (poszerzenie) t?tnic mózgowych – co sprzyja lepszemu ukrwieniu (a wi?c i dotlenieniu) mózgu. Drug? przyczyn? jest tzw. efekt Bohra (Christiana nie Nielsa). Chodzi o to, ?e wysoki poziom CO2 obni?a powinowactwo tlenowe hemoglobiny. Oznacza to, ?e ?atwiej uwalnia ona tlen i w konsekwencji skuteczniej dostarcza go do tkanek. Jest to efekt doskonale znany fizjologom. Powoduje on, ?e w intensywnie pracuj?cych tkankach, gdzie zu?ycie tlenu i zarazem produkcja CO2 jest najwi?ksza, hemoglobina oddaje wi?cej tlenu ni? tam, gdzie jego zu?ycie jest mniejsze. Mechanizm ten sprawia, ?e dystrybucja tlenu w organizmie jest bardziej efektywna. Dla bezdechowca efekt ten oznacza, ?e przy wy?szym st??eniu CO2 hemoglobina uwalnia wi?cej tlenu, co mo?e uchroni? go przed blackoutem. Tymczasem po hiperwentylacji, wskutek ni?szego st??enia CO2 tlen zostaje zatrzymany w krwioobiegu, a nurek traci przytomno?? mimo posiadania wystarczaj?cych jego zapasów we krwi! Jest tu jednak pewien kruczek. Ca?y problem polega na tym, ?e aby do?wiadczy? dobrodziejstw p?yn?cych z efektu Bohra, trzeba mie? bardzo wysok? odporno?? na CO2. Martin Stepanek przed swoj? rekordow? prób? nie hiperwentylowa? si?. Osi?gn?? wynik 8 minut i 6 sekund i nie straci? przytomno?ci w?a?nie dzi?ki temu, ?e wysokie st??enie CO2 u?atwia?o hemoglobinie pozbywanie si? tlenu i dostarczanie go do szarych komórek. Jednak skurcze przepony pojawi?y si? u niego ju? po oko?o 4 minutach. Nast?pne 4 minuty by? on w stanie wytrzyma? tylko dzi?ki swojej ekstremalnie wysokiej tolerancji dwutlenku w?gla. Kilka rad na zako?czenie Po tym, mo?e nieco przyd?ugim ust?pie o fizjologii, wspomn? jeszcze, ?e je?li zatrzymanie oddechu zacznie Ci? pasjonowa? i b?dziesz chcia? osi?ga? coraz lepsze wyniki, to konieczny stanie si? odpowiedni trening podnosz?cy poziom tolerancji na CO2. B?dziesz równie? musia? popracowa? nad ró?nymi wariantami prep-pocedures, czyli procedur przygotowawczych. Ze wzgl?du na to, ?e kluczem do sukcesu w tej dyscyplinie jest umys? wskazane b?dzie ?wiczenie yogi ze szczególnym uwzgl?dnieniem pranayamy – dziedziny po?wi?conej technikom oddechowym. Pami?taj jednak, ?e statyka jest dyscyplin?, w której zdarzaj? si? okresy, kiedy przez d?ugi czas nie rejestruje si? ?adnego progresu. Oczywi?cie dzia?a to bardzo frustruj?co. Zamiast jednak poddawa? si? nale?y wtedy nieco odpu?ci?. Nie trzeba ka?dego dnia ustanawia? nowego personal best (rekord ?yciowy). Lepiej urozmaica? trening i ?wiczy? ró?ne sekwencje. Mog? to by? na przyk?ad serie sta?ej d?ugo?ci bezdechów z coraz krótszymi przerwami na wentylacj? lub odwrotnie – serie bezdechów coraz d?u?szych z krótkimi, ale sta?ej d?ugo?ci okresami wentylacji. Ilo?? mo?liwych kombinacji jest nieograniczona. Od czasu do czasu nale?y zrobi? sobie d?u?sz? przerw? w treningach. Cz?sto po takiej w?a?nie przerwie przychodzi dzie?, kiedy ustanawia si? swoje nowe personal best. A wi?c czekaj, poszukuj i nie zniech?caj si?. Sam jestem przyk?adem osoby, która by?a ju? na pograniczu podj?cia decyzji o rezygnacji z uprawiania tego sportu. Dlaczego? Kiedy powa?nie zacz??em traktowa? bezdechy trafi?em na opis procedury przygotowawczej, taki mniej wi?cej jak przytoczony przeze mnie powy?ej. Po raz pierwszy w ?yciu zamiast pojedynczej wykona?em seri? statyk i... w ostatniej, czwartej próbie doszed?em do 5 minut! By?em pod wra?eniem. Zacz??em ju? snu? swój sen o pot?dze. Skoro – my?la?em – jako kompletny nowicjusz, od pierwszego strza?u osi?gn??em taki wynik, to lada moment przekrocz? 6 minut, a za rok pobij? rekord ?wiata. A co by?o dalej w rzeczywisto?ci? Przez nast?pne 10 miesi?cy, mimo treningów, nawet nie zbli?y?em si? do tamtego pierwszego rezultatu. Mija?y tygodnie i miesi?ce, a nic si? nie zmienia?o. Frustracja osi?gn??a niebezpieczny poziom. I wreszcie, kiedy wydawa?o si?, ?e ju? nic z tego nie b?dzie, powtórzy?em owe nieszcz?sne 5 minut. Potem uda?o mi si? to jeszcze kilkakrotnie, a? wreszcie po prawie dwóch latach (dopiero!) „pobi?em” ten wynik o 12 sekund. Po nast?pnych kilku miesi?cach, zupe?nie przypadkiem spróbowa?em innej procedury przygotowawczej i... dotar?em do ponad 6 minut. Jak wi?c wida?, nale?y mie? du?o cierpliwo?ci, stale poszukiwa? i nie poddawa? si?, czego i Tobie - Czytelniku ?ycz?. *Obecnie (stycze? 2010) rekord ?wiata nale?y do Francuza Stephane'a Mifsuda i wynosi 11:35. Autor: Tomek „Nitas” Nitka Wspó?praca przy opracowaniu zagadnie? fizjologicznych: Krzysiek Mierzecki „Naphi” Trening bezdechu jest częstszy w pływaniu niż w innych sportach, ale to nie znaczy, że nie jest przydatny w ich przypadku. Powiemy Ci, o co w tym wszystkim chodzi i czy korzystanie z tej techniki przynosi bezdechu w sporcie nie ogranicza się tylko do pływaków. Chociaż ci sportowcy muszą stosować tę technikę stosunkowo często, aby poprawić pojemność płuc i powrót krwi żylnej, obecnie jest ona również stosowana w wielu innych wzrostu popularności ćwiczenia, nadal istnieją pewne argumenty dotyczące potencjalnych zastosowań bezdechu, bezpieczeństwa i korzyści, jakie może wszystkim dyskutuje się nad zagrożeniami, jakie mogą wiązać się z ćwiczeniem bezdechu w dążeniu do lepszych wyników w różnych dyscyplinach czym jest ćwiczenie bezdechu w sporcie i kto używa tej techniki. Przyjrzymy się również temu, co wiadomo o jego wpływie na ogólny stan zdrowia sportowca. Ponieważ technika ta została po raz pierwszy opracowana w pływaniu, przyjrzyjmy się pokrótce, jak trenowanie bezdechu jest wykorzystywane w jest ćwiczenie bezdechu w sporcie?Z medycznego punktu widzenia, bezdech powiązany jest z zakłócaniem normalnych ruchów oddychania. Zasadniczo oznacza to tymczasowe zatrzymanie oddychania. Obejmuje dynamikę tego, jak organizm pobiera tlen i uwalnia dwutlenek sportowcami, którzy zastosowali bezdech w sporcie, byli nurkowie, którzy nurkują swobodnie. Wykorzystali to jako technikę, która pomogła im ulepszyć swój sport. Ich celem było coraz głębsze nurkowanie dzięki możliwości dłuższego wstrzymywania oddechu. W środowisku nurkowania swobodnego poszerzono wiedzę na temat treningu bezdechu, a jego stosowanie stało się wstrzymywanie oddechu pod wodą stało się kolejnym podstawowym ćwiczeniem treningowym dla sportowców trenujących na basenach. Teoria głosiła, że brak powietrza poprawia krążenie krwi i zmusza organizm do łatwiejszej adaptacji do wymagających związane z ćwiczeniem bezdechu na dużych głębokościachCzy wiesz, jak organizm reaguje na ciśnienie wody na określonych głębokościach pod powierzchnią? Na przykład, na głębokości od 10 do 50 metrów pod wodą istnieje wysoki nacisk zewnętrzny na płuca. Przy głębokości 60 metrów przepona reaguje i próbuje pobrać tlen w dowolny możliwy sposób, stymulując ruchy nurek dalej się zanurza, problem polega na tym, że dwutlenek węgla z jego ciała nie jest eliminowany. Produkty odpadowe, takie jak kwas mlekowy, nadal znajdują się w krwiobiegu. W takim przypadku może dojść do skrajnego zmęczenia i skurczów mięśni. To tylko niektóre z niebezpieczeństw nurkowania można ćwiczyć bezdech?Czy wiesz, że większość sportowców nie ćwiczy bezdechu w oceanie? W rzeczywistości większość ćwiczy lub trenuje na basenie. Siłownie wodne i kryte baseny to powszechne miejsca treningowe, konieczne są również pewne środki jest procesem postępującym, którego celem jest przystosowanie umysłu i ciała do większego niedoboru tlenu. Bardzo ważne jest, aby nie przekraczać ograniczeń organizmu w odczuwaniu niedoboru tlenu. W przeciwnym razie Twój refleks może nieprzyjemnie Cię tradycyjnie trenuje, wykonując serię bezdechów lub wstrzymując oddech. Zanurza się pod wodę i wstrzymuje oddech na kilka sekund, a następnie wynurza się na powietrze na tyle samo czasu. Sportowiec powtarza te czynności i gdy jego płuca stają się silniejsze, a zdolność do wstrzymywania oddechu wzrasta, wydłuża czas pod z opcji jest trening z wykorzystaniem aktywnego bezdechu, czyli z ruchami. Sportowiec nie tylko pozostaje pod powierzchnią wody, ale także pływa przez określony czas, wstrzymując oddech. Następnie może unosić się na powierzchni podczas odpoczynku i wracać pod wodę, aby kontynuować wspomnieliśmy powyżej, potencjalne zastosowania tej metody nie ograniczają się do pływania. Rowerzyści mogą też trenować w podobny sposób na rowerze stacjonarnym. Chodzi o to, aby podczas pedałowania wstrzymywać oddech przez dłuższy czas. To zmusza organizm do lepszego radzenia sobie w ekstremalnych zalety ma ćwiczenie bezdechu w sporcie?Jakie są ustalone zalety treningu bezdechu w sporcie? Badanie opublikowane w czasopiśmie medycznym Medical Hypotheses wspomina, że zwiększenie pojemności płuc jest jedną z głównych i najważniejszych korzyści. W miarę postępu treningu płuca zwiększają retencję również staje się bardziej wydajna, a zatem każdy wdech powietrza jest więcej wart dla organizmu. Twoja przepona pomoże Ci wdychać więcej powietrza w krótszym czasie, gdy zajdzie taka ten sam sposób cała klatka piersiowa będzie w stanie pochłonąć większy nacisk mięśni kończyn górnych. Wzmocniona klatka piersiowa może pomóc zmniejszyć urazy łokci, ramion i co z układem krążenia organizmu? Trening bezdechu poprawia powrót krwi przez żyły do ​​serca. Przekłada się to na lepszy przepływ krwi i poprawę sportach aerobowych poprawa powrotu żylnego ma zasadnicze znaczenie, ponieważ lepszy przepływ krwi oznacza, że ​​krew może dostać się do pracujących mięśni szybciej i z dużą trenowanie bezdechu w sporcie jest zawsze odpowiednie?Oczywiście nie możemy definitywnie powiedzieć, że trening bezdechu jest odpowiedni lub nie. Negatywna opinia opiera się głównie na ryzyku, ponieważ bez pomocy innych osób nie można ćwiczyć bezdechu. Przez cały czas trwania treningu musi być obecna druga osoba. Jest odpowiedzialna za mierzenie czasu pod wodą i zachowanie czujności na wypadek jakichkolwiek nie jest praktycznym stwierdzenie, że trening bezdechu jest przydatny we wszystkich dyscyplinach sportowych. To nie jest odpowiednia technika dla oczywistymi zastosowaniami w sporcie, takim jak pływanie i jazda na rowerze, gdzie trening bezdechu ma duży sens, w innych sportach należy przeprowadzić ocenę, aby określić, czy sportowiec skorzysta na tej technice, czy nie. Mając na uwadze powyższe, każda osoba powinna zdecydować, czy zastosować trening bezdechu. Oczywiście, jeśli uznasz, że to dla Ciebie dobre, zawsze musisz trenować z profesjonalnym trenerem, który nie zostawi Cię ani na bezdechu ma określone zalety, chociaż nie mają one bezpośrednich korzyści we wszystkich sportach. Jak zawsze, dobrze jest przeprowadzić dokładne rozeznanie, korzystając z wiarygodnych źródeł, aby dowiedzieć się, co będzie dla Ciebie może Cię zainteresować ... Nurkowanie na wstrzymanym oddechu to dyscyplina sportu, która wymaga wieloletniego treningu. Każdy kto poważnie podchodzi do tego sportu musi zdawać sobie sprawę, że aby osiągnąć bobry wynik należy odpowiednio przygotować się pod względem fizycznym oraz mentalnym. Skąd wiedzieć jak trenować? Zanim przygotujemy sobie konkretny plan treningowy powinniśmy poznać fizjologię oddychania oraz krótko- i długoterminowe mechanizmy adaptacyjne. Czym zatem jest oddychanie? Oddychanie jest aktem automatycznym, który jednak może być kontrolowany świadomie. Jest kilka mechanizmów, które włączają automatyzm oddechowy: zwiększone ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla (hiperkapnia) powyżej 45 mm Hg (receptory zatoki tętnicy szyjnej); zmniejszone ciśnienie parcjalne tlenu we krwi (hipoksja) do ok 40 mm Hg (receptory rdzenia przedłużonego); zmiana napięcia w miąższu płuca wynikająca ze zmian wypełnienia płuca powietrzem; Pierwszym bodźcem, który włącza automatyzm oddechowy i odpowiada za chęć nabrania powietrza jest zwiększenie zawartości CO2 we krwi. Należy pamiętać jednak, iż stan taki nie jest jednoznaczny z deficytem tlenowym. Mechanizm ten włącza się jako pierwszy bowiem duża ilość CO2 we krwi nie stanowi takiego zagrożenia, jak zmniejszona ilość tlenu. Wiedza taka jest bardzo przydatne dla osób nurkujących na wstrzymanym oddechu. Reakcja na zwiększenie CO2 przekazuje nam informację, że powinniśmy nabrać powietrze, jednak znając mechanizmy ostrzegawcze mamy świadomość, że możemy przedłużyć okres bezdechu o pewien czas, do momentu prawdziwego deficytu tlenowego. Oczywiście bardzo ważne jest, aby nie lekceważyć znaków jakie daje nam organizm. Z własnego doświadczenia wiem, że gdy zaczynam odczuwać umiarkowany niepokój powinienem się wynurzyć, by zaczerpnąć tchu. Według fizjologów czas potrzebny na wyrównanie prężności gazów, zarówno tlenu jak i dwutlenku węgla, to 0,25 s. Oznacza to, że przez taki czas krew musi mieć kontakt z powietrzem pęcherzykowym aby nastąpiło pełne wyrównanie zawartości gazów do stanu fizjologicznego (O2 – 100 mm Hg, CO2 – 40 mm Hg). Względnie bezpieczni jesteśmy jednak dopiero po około 30 sekundach od rozpoczęcia oddychania po okresie bezdechu. Pamiętajmy jednak, iż spóźniona reakcja odruchowa na niedotlenienie, tzw. odruch Cushinga, czyli zmniejszenie przepływu krwi przez naczynia mięśni, skierowanie jej do mózgu, często połączone z utratą świadomości, może się pojawić nawet do minuty od zakończenia fazy bezdechu. Aby poznać podstawy treningu bezdechowego należy także orientować się nieco w sprawach dotyczących układu krążenia i przenoszenia gazów przez krew. Bardzo ważny jest fakt, iż transport tlenu i dwutlenku węgla różni się między Tlen przenoszony jest głównie przez połączenie z hemoglobiną, natomiast dwutlenek węgla rozpuszcza się w osoczu i występuje w postaci słabego kwasu węglowego. Dzięki temu może występować stan zwiększonej ilości CO2 przy prawidłowej ilości O2, oraz zmniejszonej ilości tlenu przy prawidłowej ilości CO2. Pozwala to nam na wykonywanie treningów ukierunkowanych na zwiększenie tolerancji niedotlenienia bądź zwiększenia ilości CO2 we krwi, tzw. zakwaszenia krwi. Mechanizmy adaptacyjne organizmu na bezdech i niedotlenienie można podzielić na krótkoterminowe i Krótkoterminowe mechanizmy adaptacyjne to takie, które pozwalają nam na zwiększanie okresów bezdechowych podczas jednego powtórzenia bądź jednej serii bezdechów. Do mechanizmów krótkoterminowych zaliczyć można: występowanie układów buforowych, czyli substancji wiążących CO2 i zmniejszających jego toksyczność, bądź ułatwiających usuwanie go z organizmu drogami innymi niż płuca; usuwanie CO2 z organizmu przez nerki; dzięki temu, że CO2 jest rozpuszczone w osoczu w postaci kwasu węglowego, możliwe jest usunięcie nadmiaru tego kwasu przez nerki; odruchowe zmniejszenie przepływu krwi przez mięśnie i skierowanie jej do centralnego układu nerwowego; odruchowe rozluźnienie mięśni, zmniejszające szybkość przemiany materii a co za tym idzie pobór tlenu przez mięśnie; odruchowe zwolnienie pracy serca na kontakt twarzy z wodą; Długoterminowe mechanizmy pozwalające nam na zwiększenie czasu ekspozycji na niedotlenienie to: usprawnienie filtracji nerkowej; pogłębienie odruchów związanych z dystrybucją krwi w organizmie; zwiększenie ilości krwinek czerwonych przez zwiększenie wytwarzania erytropoetyny (niedotlenienie nerki powoduje wydzielenie nerkowego czynnika erytropoetycznego – REF, który przekształca jedno z białek krwi, globulinę, w erytropoetynę); zwiększenie stężenia 2,3-dwufosfoglicerynianu na powierzchni krwinek czerwonych, substancji zwiększającej powinowactwo hemoglobiny do tlenu (ułatwia wiązanie tlenu przez hemoglobinę); modyfikacja czułości chemoreceptorów na zmiany prężności gazów we krwi; Jeżeli już znamy podstawy fizjologii nurkowania na bezdechu, zajmijmy się treningiem. W internecie można znaleźć wiele propozycji na przeprowadzenie treningu bezdechowego. Zestawienia tabelaryczne określają precyzyjnie okresy okresy bezdechu jak i oddychania. Osobiście uważam, że trening powinien być dostosowany do informacji jakie dostajemy z organizmu. Różnimy się bowiem między sobą i trudno jest bazować na uśrednionych zestawieniach wytycznych treningowych. Ogólnie rzecz ujmując, w kontekście treningu bezdechowego pod względem fizjologicznym należy mówić o kształtowaniu dwóch podstawowych cech. Pierwsza to zwiększenie tolerancji na zakwaszenie krwi (zwiększenie CO2). W tym rodzaju treningu okres natleniania powinien być na tyle krótki aby spowodować kumulację CO2 we krwi jednocześnie okres bezdechu powinien być tak dostosowany aby nie doszło do usunięcia tlenu poniżej granicy powodującej aktywację receptorów reagujących na zmiany zawartości tlenu we krwi. Nie mogę podać czasów ponieważ każdy ma inny stopień zaawansowania w treningu. Ja ten rodzaj treningu wykonuję w dynamice tak, że pływam krótkie odcinki (25m) z umiarkowaną prędkością i bardzo krótkimi przerwami trwającymi 2-5 oddechów i robię około 10-15 powtórzeń. W statyce korzystam z tych samych dyrektyw dotyczących długości bezdechu (dla mnie jest to 2 min) i ilości oddechów (2-5). Zupełnie inaczej ma się sprawa z treningiem skierowanym na zwiększenie tolerancji na zmniejszoną zawartość tlenu we krwi. Trening taki polega na tym, aby czas (dla statyki) i dystans (dla dynamiki) był maksymalny a przerwa trwała do pełnego wypoczynku i natlenienia krwi. Dla mnie ilość oddechów wykonanych podczas okresu natleniania to 15-20. Jak przygotować się do wykonania treningu? Podkreślę po raz kolejny że jest to bardzo indywidualna Ja przygotowuję się w następujący sposób: 2-5 minutowy odpoczynek, wykonuję wtedy ćwiczenia oddechowe polegające na świadomym kierowaniu powietrza do różnych części płuc. Dolne płaty aktywuje się przez oddech torem przeponowym (podczas wdechu brzuch musi się uwypuklić a podczas wydechu wpukla się). Środkowe i górne płaty płuc aktywuje się przez oddychanie torem mieszanym i piersiowym (warto wykonywać zgięcia kręgosłupa do boku w celu aktywacji obszarów płuc znajdujących się po przeciwnej stronie do kierunku zgięcia oraz unoszenia barków przy rękach opartych o kolana bądź uda w pozycji stojącej np. przy brzegu basenu). Oddechy powinny być wykonywane bardzo wolno a wydech powinien być dwa razy dłuższy niż wdech (pełne przewentylowanie płuc i pełne natlenienie krwi daje nam wstrzymanie oddechu na 2-4 sekund). Po zakończeniu takiego przygotowania płynę 7-10 basenów na rozgrzewkę. Podczas płynięcia skupić się należy na maksymalnym rozluźnieniu mięśni tułowia. Podczas rozgrzewki aktywują się i usprawniają mechanizmy adaptacyjne, a w szczególności spadek napięcia mięśniowego i przemiany materii oraz wzrost filtracji krwi przez nerki (warto się więc wysikać przed pływaniem). Po rozgrzewce robię to co zaplanowałem podczas treningu (pływanie ciągiem długich dystansów, pływanie krótkich dystansów, dynamika przerywaną statyką czy zabawy w wodzie typu marsz po dnie z różną ilością oddechów, pełna dowolność wskazana). Gdy poważnie podchodzisz to treningu bezdechowego należy go wzbogacić o treningi aerobowe np. jazda na rowerze, bieganie, pływanie (na powierzchni). Pamiętajmy o tym aby wykonywać treningi w pełnej asekuracji! Trening w wodzie zawsze niesie zagrożenie utraty przytomności, tylko trening z partnerem może zapobiec tragedii!

nurkowanie na bezdechu trening