noworodek zaraz po porodzie

WPHUB. 19.05.2021 11:34. Ten noworodek to rekordzista. Niewiarygodne, ile ważył po urodzeniu. 15. Przeciętnie noworodek waży około 3000 gram. Jednak zdarzają się przypadki, gdy maluch jest znacznie większy, niż początkowo myślimy. Jedna z użytkowniczek TikToka podzieliła się historią swojego porodu i zaskoczeniu, gdy dowiedziała Do urzędu stanu cywilnego zabierasz kartkę, którą dosaniesz w szpitalu po porodzie. Załatwi to Twój mąż, a jeśli nie jesteście małżeństwem to niestety musiscie stawić się tam w dwójkę. Meldunek dziecka jest automatycznie tam gdzie zameldowana jest matka a ma to miesjce w momencie odbierania PESEL’u dziecka w urzedzie miasta. W takich przypadkach noworodek trafia zazwyczaj na stanowisko resuscytacyjne, a następnie do inkubatora. Pomiary, odruchy i zabieg Credego. Noworodek po porodzie jest również ważony i mierzony oraz dokładnie badany przez lekarza neonatologa, który sprawdza serce, płuca, kręgosłup, stawy, brzuch, narządu płciowe. Dziewczynka przeżyła po porodzie zaledwie 9 dni. że dziewczynka umrze zaraz po porodzie /9 Cumming Iowa śmiertelnie chore dziecko urodziła chore dziecko noworodek dawcą organów Noworodek po porodzie traci komfortowe środowisko wewnątrzmaciczne, w którym miał zapewnione optymalne warunki temperatury, wymiany składników oraz spokój. Okres adaptacyjny u zdrowego, donoszonego noworodka przebiega na ogół bez zmian zdrowotnych. nonton film fast and furious 6 rebahin. Trwa ładowanie... Dziecko Noworodek Niemowlak tuż po urodzeniu Noworodek po porodzie tiarescott, CC BY Noworodki często dopada czkawka i nadmierna produkcja gazów. Zdarza im się także pluć. Takie zachowanie często przyprawia rodziców o zawrót głowy, trzeba jednak w tych sytuacjach zaufać naturze. Polecane dla Ciebie Komentarze Pierwsze chwile po przyjściu na świat noworodka są obarczone wielkimi, często skrajnymi emocjami dla jego matki. Każda mama po porodzie czeka na słowa, że urodziła piękne, zdrowe dziecko, które otrzymało tzw. dziesiątkę – potocznie nazywaną punktację. Co oznacza ta medyczna ocena i dlaczego jest ona taka ważna dla dziecka i jego rodziców? Zaraz po urodzeniu parametry życiowe dziecka są oceniane na podstawie skali Apgar. Skala Apgar to ocena stanu noworodka, na podstawie, której lekarz (pediatra lub neonatolog) bądź położna przyznaje punkty. Jakie funkcje życiowe brane są pod uwagę w ocenie noworodka zgodnie ze skalą Apgar? Co dokładnie kryje się pod tym terminem i w jaki sposób całe badanie przebiega? Zapraszamy do zapoznania się z artykułem, gdzie odpowiemy na pytanie, czym jest skala Apgar oraz zawarte zostaną najważniejsze informacje jej Apgar – czym jest?Skala Apgar jest skalą stosowaną w medycynie. Ma ona za zadanie określić stan noworodka zaraz po porodzie. Zgodnie z założeniem skali Apgar dokonuje się tego dwukrotnie lub czterokrotnie: w pierwszej, trzeciej, piątej oraz dziesiątej minucie życia dziecka. Skala Apgar po raz pierwszy ujrzała światło dzienne w roku 1952 na Międzynarodowym Spotkaniu Anestezjologów. Jej prezentacji dokonała profesor (amerykańska anestezjolog, pediatra) Virginia Apgar pracująca na Uniwersytecie Columbia, która stworzyła narzędzie do oceny ogólnego stanu dziecka bezpośrednio po porodzie. W roku 1953 skala Apgar doczekała się publikacji w „Current researches in anethesia & analgesia”. Jej skrót ( tzw. akronim) powstał dopiero 10 lat później. Noworodek zgodnie ze skalą Apgar może otrzymać maksymalnie 10 punktów, a minimalnie 0 punktów. Obecnie skala Apgar stosowana jest na całym Apgar – kiedy oraz ile razy noworodek jest oceniany?Zgodnie ze skalą Apgar oceny stanu noworodka zaraz po urodzeniu ocenia się kilka razy. Dokonuje się tego dwa lub cztery razy po porodzie tj. w pierwszej, trzeciej, piątej oraz dziesiątej minucie życia. Od czego zależy częstość oceny funkcji życiowych dziecka?Ocena stanu noworodka w 1 oraz 5 minucie życia dokonywana jest w sytuacji, kiedy dziecko po urodzeniu jest w dobrym stanie i przy pierwszym badaniu tj. po 1 minucie otrzymało punktację od 8-10 w skali ( w 1, 3, 5 oraz 10 minucie) ocena funkcji życiowych noworodka odbywa się, kiedy dziecko podczas pierwszego badania otrzymało punktację od 0-7 punktów w skali Apgar. Często prowadzona jest od 5 minuty aż do 20 minut po urodzeniu ocena noworodka zostaje wykonana zaraz po urodzeniu – ma ona na celu szybką weryfikacje parametrów życiowych dziecka oraz sprawdzenie czy nie wymaga ono pilnej pomocy. Późniejsze badania mają natomiast za zadanie sprawdzenie, czy początkowy stan noworodka nie uległ zmianie tj. poprawił się lub pogorszył bądź pozostał taki sam. Po urodzeniu się noworodka lekarz (neonatolog, pediatra) lub położna sprawdza jego ogólny stan. Bada najważniejsze parametry życiowe, zgodnie ze skalą Apgar. Wszystkie funkcje są badane bardzo skrupulatnie oraz szczegółowo. Dziecku w tym czasie zakrapia się dość często oczka antybiotykiem oraz podaje witaminę K (kilka kropel), aby zapobiec ewentualnym krwawieniom oraz wspomóc krzepliwość krwi. Następnie do noska dziecka wprowadza się bardzo malutki cewniczek, w celu udrożnienia dróg Apgar – jakie parametry życiowe są oceniane?Ogólna ocena stanu noworodka według skali Apgar opiera się na sprawdzeniu pięciu głównych funkcji życiowych, które świadczą o aktualnej kondycji dziecka. Należą do nich:OddychanieCzynność sercaZabarwienie skóryNapięcie mięśnioweOdruchy fizjologiczneKażdy powyżej wymieniony parametr oceniany jest przez specjalistę w skali od 0 do 2 punktów tj. dziecko może otrzymać 0 punktów, 1 punkt lub 2 punkty w każdej grupie. Łączna suma wszystkich punktów do zdobycia daje wynik 10 punktów i określa ona stan ogólny oceniany parametr według skali Apgar to umiejętność samodzielnego oddychania przez noworodka. Jeśli zaraz po urodzeniu dziecko głośno krzyczy i słychać jego płacz, to oznacza, że ten warunek jest spełniony. Dość często konieczne jest jednak oczyszczenie górnych dróg oddechowych u noworodka ze śluzu, żeby oddech był efektywny. Jeśli ten zabieg nie pomaga, wdrażanie jest podanie tlenu dziecku bądź w niektórych sytuacjach sztuczna wentylacja. Następnie ocenia się drugi parametr tj. czynność akcji serca (tzw. tętno). Prawidłowe tętno u noworodka powinno wynosić powyżej 100 uderzeń na minutę. Jeżeli tętno u dziecka jest niewyczuwalne podejmuje się szybką interwencję w postaci akcji reanimacyjnej. Zabarwienie skóry to kolejny parametr poddany ocenie. Skóra zdrowego malucha powinna być mocno zaróżowiona na całym jego ciele. Sina barwa lub blada bywa często konsekwencją niedotlenienia dziecka. Po ocenie stanu skóry, lekarz lub położna oceniają napięcie mięśniowe. Przy prawidłowym napięciu, dziecko ma zgięte wszystkie stawy oraz stawia opór przy próbie wyprostowania rąk, nóg czy paluszków. Ostatnim parametrem, który się bada jest ocena odruchów fizjologicznych tj. bada się reakcję na bodźce zewnętrzne. Najczęściej dokonuje się tego poprzez włożenie do noska rurki lub gruszki, dodatkowo usuwając nadmiar śluzu. Prawidłowa reakcja noworodka to kichnięcie bądź kaszel, świadczy ty o prawidłowym działaniu układu nerwowego. Do obowiązków osoby, która zajmuje się dzieckiem po urodzeniu (jeszcze na sali porodowej) jest także zważenie noworodka oraz dokonanie jego pomiarów – pomiaru długości ciemieniowo-siedzeniowej, pomiaru obwodu główki, brzucha oraz klatki piersiowej. Wszystkie otrzymane wyniki, łącznie z punktacją zgodną ze skalą Apgar są odnotowywane w dokumentacji medycznej medycznyCecha0 punktów1 punkt2 punktyAKolor skóry APPERANCE (skin color)Sinica całego ciałaTułów różowy, sinica części dystalnych kończynCałe ciało koloru różowegoPPuls/na min. PULSENiewyczuwanymniejsze niż 100większe niż 100GReakcja na bodźce GRIMACE (Reflex irritanility)BrakGrymas na twarzy, słabe poruszanieKaszel bądź kichanie, płaczANapięcie mięśni ACTIVITY (Muscle tone)Brak napięcia, wiotkość ogólnaNapięcie obniżone, zgięte kończynyNapięcie prawidłowe, samodzielne ruchyROddychanie RESPIRATIONBrak oddechuWolny oraz nieregularnyGłośny płacz, krzykSkala Apgar – interpretacja oceny stanu noworodkaSkala Apgar pozwala na uzyskanie maksymalnie 10 punktów przez noworodka. Na podstawie uzyskanej punktacji stwierdza się stan ogólny dziecka, który można podzielić na 3 podgrupy:Stan dobry – od 8 do 10 punktów w skali Apgar (stan ogólny dziecka, które osiągnęło punktację w tym zakresie oceniany jest, jako dobry. Noworodek jest żywotny, ruchliwy, ma odpowiednie zabarwienie skóry tj. koloru różowego, prawidłowe napięcie mięśniowe oraz jego odstawowe funkcje życiowe są w normie tj. praca serca oraz częstość średni – od 7 do 4 punktów w skali Apgar (noworodek, który otrzymał punktację w tym przedziale, uznawany jest za dziecko w stanie średnim. Obserwuje się u niego zaburzenia oddychania, sinicę obwodową (tj. kończyn), spowolnioną pracę serca tj. poniżej 100 uderzeń na minutę zaburzenia napięcia mięśniowego. Odpowiedź na zadany bodziec jest znacznie obniżona. Noworodek w tej grupie wymaga dalszych badań oraz obserwacji i nadzoru. Dzieci z punktacją poniżej 7 punktów w skali Apgar należy, co jakiś czas oceniać i badać (co 5 min aż do 20 minuty życia).Stan zły – od 3 do 0 punktów w skali Apgar (noworodek w stanie ciężkim, urodzony najczęściej w zamartwicy, z sinicą centralną (tj. zasinienie śluzówek, które mogą świadczyć o zaburzeniu krążenia i niedotlenieniu) oraz dużą wiotkością, nieodpowiadające na zadawane bodźce zewnętrzne. Dziecko z tej grupy może wymagać interwencji w postaci czynności stanu dziecka według skali Apgar może być o wiele mniej wiarygodna u wcześniaków, aniżeli u dzieci urodzonych w terminie. Jest to spowodowane faktem, iż bardzo często Wycześniaki nie są w pełni jeszcze przygotowane do samodzielnej egzystencji i mogą pojawić się u nich problemy z oddychaniem czy gorszą reaktywnością na zadawane bodźce. Wiele rodziców jest przerażona, gdy ich dziecko nie otrzyma pełnej punktacji Apgar i uważają, iż jest to bardzo zły prognostyk związany z rozwojem dziecka. Lekarze podkreślają jednak, że takie przypuszczenia nie mają większego uzasadnienia, gdyż skala Apgar oznacza jedynie, że dziecko wymaga doraźnego wsparcia zaraz po urodzeniu. Otrzymana punktacja nie określa jednak jego zdrowia w przyszłości, ani nie przypuszcza jego tempa rozwoju. Nie ma jednoznacznej definicji okresu okołoporodowego, czyli czasu, kiedy może dojść do infekcji okołoporodowych. Zakażenia okołoporodowe rozpoznawane są zarówno u kobiet (wtedy dotyczą infekcji w okresie porodu lub tuż po porodzie), jak i u dzieci – wówczas są to zakażenia w ostatnim okresie ciąży, podczas porodu lub we wczesnym okresie noworodkowym. Artykuł dotyczy wyłącznie zakażeń dzieci. Jakie mogą być przyczyny wirusowych zakażeń okołoporodowych? Źródłem jest głównie matka, ale ich przyczyną mogą być także osoby z najbliższego otoczenia noworodka (rodzina, personel szpitalny), czasami inny noworodek, przebywający w tym samym pokoju lub np. wspólnie przewożony na badania. W okresie okołoporodowym dziecko może ulec zakażeniu wirusami grypy, opryszczki pospolitej (Herpes Simplex Virus – HSV), ospy wietrznej (Varicella Zoster Virus – VZV), ludzkim wirusem nabytego niedoboru odporności (Human Immunodeficiency Virus – HIV), wirusami zapalenia wątroby typu B i C (Hepatitis B Virus – HBV, Hepatitis C Virus – HCV) czy wirusem brodawczaka ludzkiego (Human Papilloma Virus – HPV). Każdy z tych wirusów powoduje inne choroby, część z nich stanowi zagrożenie dla życia noworodka. Wielu zakażeniom można skutecznie zapobiegać. Jak się objawiają okołoporodowe zakażenia wirusowe? Przebieg infekcji może być bardzo różny od bezobjawowego do ciężkiego, wymagającego natychmiastowego leczenia. Zakażenia wirusami grypy, opryszczki, ospy wietrznej w ostatnim okresie ciąży mogą być przyczyną przedwczesnego porodu lub sepsy (zakażenia uogólnionego) noworodka. Do sepsy u noworodka może dojść także gdy zakażenie nastąpi w trakcie porodu lub wkrótce po urodzeniu. Infekcje wirusami zapalenia wątroby (HBV i HCV) oraz HIV są przyczyną chorób przewlekłych. Zakażenia u noworodków Grypa. Jeśli dojdzie do infekcji u matki powinna ona być leczona przyczynowo i jeśli ma objawy w trakcie porodu, ze względu na przenoszenie tej choroby drogą kropelkową przez kichanie, kaszel albo przez dotykanie rękami zanieczyszczonymi katarem czy kroplami śliny noworodek powinien być odizolowany od matki przez okres wydalania wirusa (ok. 5 dni). Z tego powodu nie należy pozwalać na odwiedziny na oddziałach noworodkowych w sezonie wzmożonych zachorowań na grypę, a także w domu przez osoby z objawami infekcji górnych dróg oddechowych. Wystąpienie sapki, kataru u noworodka wymaga konsultacji pediatry. Szybkiego kontaktu z lekarzem wymaga sytuacja, gdy objawom infekcji towarzyszy zmiana zachowania dziecka (niepokój lub apatia), dziecko nie chce ssać piersi. Opryszczka (HSV). Jeśli kobieta ma zmiany opryszczkowe na zewnętrznych narządach płciowych, w czasie porodu może dojść do zakażenia dziecka. Istotne jest także, czy partner kobiety będącej w ciąży nie ma zmian opryszczkowych na narządach płciowych. Jeśli tak, to istnieje ryzyko zakażenia kobiety, rodząca kobieta może wówczas stanowić źródło zakażenia dla dziecka (może wydalać wirusa zanim wystąpią u niej zmiany skórne). Zmiany na narządach płciowych ma tylko 25% matek noworodków, które uległy zakażeniu HSV. W celu uniknięcia bezpośredniego kontaktu dziecka z wirusem w wyżej omówionych sytuacjach ciąża powinna być rozwiązana cięciem cesarskim. Źródłem zakażenia dla noworodka może być inny bezpośredni kontakt z opryszczką z każdą osobą, która całuje dziecko, a ma opryszczkę wargową albo gdy matka ma zmiany opryszczkowe na piersi, którą karmi dziecko. Takiego kontaktu należy unikać. Kobieta z opryszczką nawrotową nie wydala wirusa z pokarmem, może karmić piersią, ale nie tą, na której ma świeże zmiany. Objawy zakażenia HSV mogą wystąpić do 3. tygodnia życia, u ok. 75% dzieci – w pierwszym tygodniu (25% w pierwszych 2 3 dobach). Oznacza to, że większość noworodków rozwija objawy infekcji już po wypisaniu z oddziału. Rodzice są pierwszymi osobami, które mają rozpoznać, że dziecko jest chore. Należy zwracać uwagę na zachowanie dziecka. Noworodek bardzo rzadko ma gorączkę, natomiast niepokoić powinno, gdy mniej je lub odmawia jedzenia, staje się senny (przesypia pory karmienia), lub gdy bez ustalonej przyczyny płacze, jest pobudzony, może mieć obniżone napięcie mięśniowe, mogą wystąpić drgawki. Tylko u 30 43% noworodków stwierdza się zmiany skórne. Zakażenie noworodka wirusem opryszczki jest bezwzględnym wskazaniem do hospitalizacji, wymaga natychmiastowego leczenia dożylnym acyklowirem, obarczone jest dużym ryzykiem sepsy, zapalenia mózgu i jest stanem zagrożenia życia. Ospa wietrzna (VZV). Źródłem okołoporodowego zakażenia może być ciężarna, jeśli choruje na ospę wietrzną w ostatnim okresie – do 3 tygodni przed porodem (okres wylęgania ospy to 10–21 dni), w trakcie porodu lub w pierwszych dobach po urodzeniu dziecka. Źródłem zakażenia dla noworodka są także osoby (najczęściej starsze rodzeństwo) aktualnie chorujące na ospę lub na 2 dni przed jej wystąpieniem, o ile w tym czasie miały bezpośredni kontakt z noworodkiem. Ospa wietrzna stanowi zagrożenie dla noworodka, najgroźniejsze są zakażenia od matek – ryzyko zgonu noworodków, chorujących między 5. a 10. dobą życia wynosi do 21%. Jeśli kobieta zachorowała na ospę wietrzną w okresie od 5 dni przed porodem do 48 godzin po porodzie to noworodek powinien otrzymać dożylny preparat immunoglobuliny zawierającej wysokie miano przeciwciał przeciwko ospie wietrznej (Varicellla Zoster ImmunoGlobulin – VZIG). Po kontakcie z ospą wietrzną preparat ten podaje się także wcześniakom urodzonym przed 28. tygodniem ciąży, których matki nie chorowały na ospę i nie były przeciw niej szczepione lub wcześniakom z masą urodzeniową poniżej 1000 g, niezależnie od wywiadu u matki. Jeśli noworodek zachoruje na ospę wietrzną to od momentu zachorowania należy go leczyć dożylnie acyklowirem, w warunkach szpitalnych. Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Jeśli kobieta ma stwierdzone kłykciny kończyste, wówczas podczas porodu fizjologicznego istnieje ryzyko (1/500) zakażenia dziecka. Do 6. miesiąca życia mogą wystąpić wówczas wrodzone brodawczaki krtani, znacznie rzadziej rozsiane brodawczaki płuc. Najczęstszym objawem jest zmiana barwy głosu, płaczu niemowlęcia. Brodawczaki krtani rozpoznaje i leczy (usuwa) laryngolog. Odmatczyne zakażenie wirusem B zapalenia wątroby (WZW B). Do takiego zakażenia może dojść, gdy matka jest zakażona HBV. Ryzyko przeniesienia zakażenia wynosi 10–90% – jest największe, gdy kobieta ma wysoką wiremię (świeże zakażenie w ciąży lub tuż przed, z reguły bezobjawowe). Wiremia oznacza ilość wirusa/liczbę kopii wirusa we krwi. U dzieci, które uległy zakażeniu istniej wysokie ryzyko (80%), że wirus nie zostanie wyeliminowany i dojdzie do przewlekłego zapalenia wątroby (zobacz: Przewlekłe zapalenia wątroby o etiologii wirusowej). Dziecko najczęściej nie ma objawów, a choroba wykrywana jest przypadkowo. Jednak po ok. 10–20 latach zakażenia konsekwencje mogą być poważne: u 25% pacjentów prowadzi ono do marskości wątroby i rozwoju raka wątroby. Wirus zapalenia wątroby typu C (HCV). Jeśli matka jest zakażona, to ryzyko zakażenia dziecka wynosi 4–10%. Nie określono poziomu wiremii, od jakiego ryzyko transmisji jest niskie, na pewno najwyższe jest w sytuacji wysokiej wiremii (świeże zakażenie w ciąży lub tuż przed, bezobjawowe). U 6% dzieci zakażonych okołoporodowo dochodzi do przewlekłego zapalenia wątroby. Skutki przewlekłej infekcji – marskość/nowotwór wątroby mogą wystąpić po ok. 10–20 latach u 20% chorych. Zakażenie HIV. Ryzyko zakażenia dziecka jest największe (do 50%), jeśli kobieta uległa zakażeniu tuż przed lub w czasie ciąży i gdy karmi piersią przez co najmniej pół roku. Większość zakażeń następuje w okresie okołoporodowym. Noworodek nie ma objawów infekcji, pojawiają się one później. Rozpoznanie z reguły ustala się, gdy znany jest status matki. Omówienie objawów przekracza ramy artykułu, zwłaszcza że mogą one wystąpić już po okresie okołoporodowym. Dzieci zakażone w życiu płodowym (w czasie ciąży) mogą mieć AIDS i może dojść do bardzo ciężkich zakażeń (pneumocystowe zapalenie płuc, grzybica, uogólnione zakażenie cytomegalowirusowe) już w pierwszych miesiącach życia. Istotne jest jak najszybsze postawienie diagnozy i rozpoczęcie leczenia w celu zahamowania rozwoju choroby. Jest to choroba przewlekła, dzieci leczone są przez całe życie. Co robić w razie wystąpienia objawów? Wszystkie zakażenia okołoporodowe wymagają konsultacji specjalistycznej. Objawy infekcji w wieku noworodkowym mogą stanowić zagrożenie życia. Objawowe zakażenia wirusami grypy, opryszczki, ospy wietrznej leczy się w warunkach szpitalnych, na oddziałach z możliwością intensywnej terapii. Zakażenia HBV, HCV i HIV u matek są wskazaniem do postępowania profilaktycznego obejmującego opiekę nad ciężarnymi, odpowiednie prowadzenie porodu oraz szybką diagnostykę i ewentualne leczenie zapobiegające transmisji wirusa od pierwszej doby życia. Jak lekarz stawia diagnozę? Podejrzenie wirusowych zakażeń okołoporodowych w znacznej mierze oparte jest na wiedzy o infekcji matki. Rozpoznanie potwierdzają objawy kliniczne i weryfikacja badaniami laboratoryjnymi, opartymi z reguły na poszukiwaniu materiału genetycznego wirusa we krwi dziecka. Obecne metody umożliwiają szybkie rozpoznanie. Jakie są sposoby leczenia? Leczenie zależy od czynnika powodującego zakażenie. Leczenie przyczynowe – tzn. przeciwwirusowe dostępne jest w zakażeniach wirusami opryszczki, ospy wietrznej i grypy. Otrzymują je noworodki z objawami choroby, wyłącznie w szpitalu. Zakażenia wirusami zapalenia wątroby typu B i C leczy się w fazie przewlekłej choroby, dopiero u dzieci w wieku powyżej 3 lat. Zakażenie HIV należy leczyć natychmiast po ustaleniu rozpoznania u niemowlęcia, prowadzi się je przez całe życie. Co robić, aby uniknąć zachorowania? Zasady przekazywane od pokoleń młodym matkom mają racjonalne podstawy – należy unikać kontaktu z osobami chorymi i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Noworodka należy chronić przed infekcjami i nie powinno się narażać go na liczne odwiedziny, mimo że jest on obiektem zainteresowania członków rodziny i wielu znajomych. W tym wieku nie ma jeszcze dojrzałego układu odporności, przeciwciała matki i pokarm nie zapewniają pełnej ochrony. W tym okresie najrozsądniej ograniczyć kontakty z osobami niebędącymi stałymi domownikami, a domowników, jeśli mają jakąkolwiek infekcję, powinno się także izolować od noworodka. Istnieją ustalone możliwości zapobiegania wielu z wyżej wymienionych infekcji. Poza przestrzeganiem higieny i ograniczaniem kontaktów najprostsze i najskuteczniejsze są szczepienia ochronne. Nastolatki (najlepiej przed inicjacją seksualną) należy zaszczepić przeciwko HPV – w ten sposób chronimy je przed rakiem szyjki macicy, ale także przed brodawczakami – nie będą miały kłykcin, eliminuje się ryzyko okołoporodowego zakażenia HPV. Przed planowaną ciążą należy sprawdzić, czy kobieta jest uodporniona przeciwko: ospie wietrznej, grypie oraz odrze i różyczce. Różyczka jest istotnym problemem we wcześniejszym okresie ciąży, kiedy może spowodować wady wrodzone u dziecka. Przed ciążą powinno się sprawdzić, czy kobieta była szczepiona, kiedy, czy ma ochronny poziom przeciwciał. Jeśli nie jest chroniona, to należy ją zaszczepić przeciwko odrze, śwince, różyczce (skojarzona szczepionka przeciwko tym trzem chorobom) oraz przeciwko ospie wietrznej. Przed zachorowaniem chroni podanie 2 dawek w odstępie minimum 6 tygodni. Są to żywe szczepionki, cykl szczepień trzeba zakończyć najpóźniej na miesiąc przed ciążą. Przeciwko grypie należy szczepić przed każdym sezonem epidemicznym, przed ciążą i w czasie jej trwania. Kobieta uodporniona przeciwko grypie, ospie wietrznej, odrze, śwince i różyczce nie powinna zachorować w trakcie ciąży i nie będzie w związku z tym stanowić źródła zakażenia dla swojego dziecka, w okresie kiedy infekcje te mogą być szczególnie groźne. Przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (WZW B) szczepi się 3 dawkami, najlepiej przed ciążą, ale można także szczepić w trakcie jej trwania. Obecnie szczepi się dzieci (od wieku noworodkowego), kobiety w wieku rozrodczym, jeśli dotychczas nie zostały zaszczepione powinny otrzymać pełne szczepienie. Pełny cykl przeprowadza się jeden raz, nie ma wskazań do powtarzania dawek. Jeśli kobieta jest zakażona HBV to noworodek w pierwszej dobie życia jest szczepiony przeciwko WZW B (zgodnie z kalendarzem szczepień) i dodatkowo powinien otrzymać immunoglobulinę, zwierającą wysoki poziom przeciwciał przeciwko wirusowi HBV (anty-HBs). Zapobieganie okołoporodowym zakażeniom wirusami opryszczki pospolitej (HSV) polega na zakończeniu ciąży cięciem cesarskim w sytuacji, gdy kobieta ma opryszczkę narządów płciowych. Nie ma szczepionki przeciwko wirusowi opryszczki. Nie szczepi się również przeciwko HCV i HIV, ale zaleca się postępowanie zmniejszające ryzyko przeniesienia zakażenia z matki na dziecko. Warunkiem podjęcia działań zapobiegających chorobie dziecka jest wiedza o matce. Profilaktyka zakażeń wertykalnych HCV obejmuje prowadzenie porodu tak, by okres od odejścia wód do urodzenia dziecka nie przekroczył 6 godzin. Kobieta może karmić piersią. Kobieta przewlekle zakażona HCV powinna otrzymać leczenie przeciwwirusowe przed planowaną ciążą, tak by zakończyć terapię na 6 miesięcy przed ciążą. W celu ułatwienia decyzji o wykonaniu badania w kierunku HIV zaproponowano proste pytania, wystarczy jedna odpowiedź pozytywna, by wykonać test (kampania Krajowego Centrum ds. AIDS): Czy chociaż raz w swoim życiu Ty/Twój partner zmieniłaś partnera seksualnego? Czy Ty/Twój partner miałaś przypadkowy kontakt seksualny? Czy na wyjazdach zdarzyło się, że zawarta znajomość skończyła się w łóżku? Czy alkohol lub środki odurzające były powodem utraty kontroli nad Twoim zachowaniem? Kobiety zakażone HIV w ciąży powinny być leczone antyretrowirusowo (lekami przeciwko wirusowi HIV). W zależności od skuteczności terapii zaleca się ukończenie ciąży porodem fizjologicznym (czas od odejścia wód nie powinien przekroczyć 4 godzin) lub cięciem cesarskim. Noworodek powinien otrzymywać leki od pierwszej doby życia przez 4 tygodnie. Karmienie piersią jest przeciwwskazane. Zastosowanie profilaktyki daje niemal 100% szansę urodzenia zdrowego dziecka. Bez profilaktyki ryzyko zakażenia wynosi 30–50%, zwłaszcza jeśli kobieta uległa zakażeniu na krótko przed ciążą lub w czasie jej trwania i gdy karmi piersią ponad 6 miesięcy. Piśmiennictwo: Szczepańska-Putz M.: Jak pielęgnować dziecko z choroba zakaźną. PZWL, Warszawa, 2005 Wysocki J., Czajka H.: Szczepienia w pytaniach i odpowiedziach. HelpMed, Kraków 2007 Trwa ładowanie... Rodzina Porady prawne dla rodziców Prawa ciężarnej w szpitalu Położna przy porodzie Noworodek zaraz po narodzinach dchasteen, lic. CC BY Podczas porodu to położna jest osobą, która ma najbliższy kontakt z rodzącą i noworodkiem. Kontroluje cały przebieg porodu, przeprowadza podstawowe badania diagnostyczne. Jest łącznikiem między przyszłą mamą a lekarzem, który wkracza do akcji zwykle w finalnej fazie porodu. Polecane dla Ciebie Komentarze

noworodek zaraz po porodzie