nota podatkowa w spółce komandytowej

Odsetki od udziału kapitałowego, czyli odsetki od wartości wniesionego wkładu. Jednym z istotniejszych praw majątkowych przysługujących wspólnikom spółek osobowych, zaraz obok prawa do żądania wypłaty zysku, jest prawo do żądania corocznie wypłacenia odsetek w wysokości 5% od swojego udziału kapitałowego. Uprawnienie do I tak zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). PAKIET Praktyczne przykłady związane z zamknięciem roku i podziałem zysku w spółce komandytowej (1dzień) + Spółka komandytowa 2021 – funkcjonowanie i opodatkowanie (2 dni) : 1148zł 999zł netto + VAT (by skorzystać z tej opcji konieczne jest posłużenie się przy zapisach kodem rabatowym, w celu jego otrzymania prosimy o Do dochodów wspólników spółki komandytowej lub spółki jawnej uzyskanych z udziału w zyskach takiej spółki, osiągniętych przez taką spółkę przed dniem, w którym taka spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2 (tj. ustawy o podatku dochodowym Dokonanie zmiany pokoleniowej w Spółce z o.o., a nie spółce komandytowej jest bowiem - w ocenie Wspólników - procesem czytelniejszym i łatwiejszym do przeprowadzenia z prawnego punktu widzenia. Przekształcenie ma nastąpić na podstawie art. 551 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz nonton film fast and furious 6 rebahin. W ostatnich dniach mogliśmy usłyszeć o projekcie ustawy, wprowadzającej zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W ramach założeń ww. projektu rząd zamierza nadać status podatnika podatku dochodowego dla spółek komandytowych. Projekt ma przyczynić się do uszczelnienia i zwiększenia efektywności walki z rajami podatkowymi i unikaniem opodatkowania. Postulat KAS wysłuchany i przyjęty? Krajowa Administracja Skarbowa od dłuższego czasu składała postulaty zmian dotyczących spółek komandytowych. Jak wynika z przeprowadzonych analiz, na które się powołuje, spółki komandytowe są często wykorzystywane jako „wehikuł w celu uniknięcia opodatkowywania”. Jest to powrót do pomysłu z 2013 r. Od 1 stycznia 2014 r. objęto bowiem podatkiem dochodowym od osób prawnych spółki komandytowo-akcyjne. Jaki jest cel objęcia podatkiem CIT spółek komandytowych? W ocenie rządu takie opodatkowanie nie tylko uszczelni system podatkowy, ale przyczyni się także do weryfikacji prawidłowości rozliczeń CIT przez wspólników spółek jawnych. Przez omawiane opodatkowanie rząd chce: wyeliminować wszelkie wątpliwości interpretacyjne dotyczące limitowania nadwyżki kosztów finansowania dłużnego; wprowadzić obowiązek sporządzania i podawania do publicznej wiadomości polityki podatkowej za dany rok podatkowy przez podatników podatku CIT; rozszerzyć zakres transakcji podlegających weryfikacji pod kątem zgodności z zasadą ceny rynkowej, w szczególności w przypadku gdy rzeczywisty właściciel (beneficial owner) ma siedzibę w tzw. „raju podatkowym” oraz zwiększyć obowiązki dokumentacyjne dla takich transakcji (ceny transferowe). A to nie wszystko. Sam projekt zmian dot. CIT nakłada 14 nowych rozwiązań. Jak będzie wyglądało opodatkowanie po wprowadzeniu nowelizacji? Dotychczas w przypadku spółki komandytowej podatek płaci się tylko raz, od dochodu z działalności przypadającego na wspólnika. Z założeń do projektu wynika, że spółka stanie się podatnikiem CIT, czyli najpierw zapłaci podatek od swojego dochodu, natomiast potem wspólnicy będą musieli podzielić się z fiskusem swoim zyskiem – podobnie jak w przypadku spółki kapitałowej. W tej przykrej wiadomości dotyczącej podwójnego opodatkowania, rząd daje nam bonus. Projekt zakłada poszerzenie prawa do ryczałtu oraz prawo skorzystania przez znaczną część spółek z 9 proc. CIT. Jaki podatek zapłaci komandytariusz a jaki komplementariusz? Podatkiem zostanie objęty dochód osiągnięty przez inwestora czyli komandytariusza. Wspólnik (komplementariusz), który odpowiada majątkiem za działalność przedsięwzięcia odliczy od swojego PIT podatek dochodowy zapłacony przez spółkę. Przychód osiągany przez komandytariuszy ma podlegać opodatkowaniu 19 proc. podatkiem od dywidend, jednak wprowadzone ma być zwolnienie dla zysków wypłacanych komandytariuszom z tytułu udziału w zyskach spółki komandytowej. Wolna od podatku będzie jedynie kwota stanowiącą 50 proc. przychodów uzyskanych z tytułu udziału w zyskach w spółce komandytowej. Zwolnienie to będzie dalej ograniczone do kwoty zł przychodu przypadającego na jedną spółkę komandytową. Pozostała kwota będzie podlegać po raz drugi opodatkowaniu. Ponadto w przypadku spółek komandytowych, w których powiązania między wspólnikami nie wskazują na „optymalizacyjny cel” ich utworzenia, przewiduje się wprowadzenie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów komandytariuszy takich spółek. Czy nowy wymiar podatku CIT rzeczywiście będzie korzystny dla przedsiębiorców, czy tylko podwyższy dochody budżetu państwa? Analizując fakt, iż projekt pojawia się równocześnie z projektem wprowadzenia estońskiego CIT miałoby się wrażenie, że rząd rzeczywiście chce zatrzymać środki w spółkach i zachęcić do ich inwestowania. Jednakże można dopatrzyć się braku spójności w przygotowywaniu przepisów. W mojej opinii jednak, rząd skupia się na zwiększeniu wpływów do budżetu państwa. Dowód potwierdzający moją tezę znajdziemy w projekcie nowelizacji. Mianowicie komplementariusz spółki będzie uprawniony do pomniejszenia podatku od dywidendy o zapłacony przez spółkę komandytową podatek CIT, w takiej proporcji w jakie komplementariusz uczestniczy w zyskach tej spółki. Tym samym jeżeli spółka komandytowa będzie miała status małego podatnika to zapłaci podatek CIT 9 proc. - w momencie wypłaty zysku, komplementariusz będzie musiał dopłacić efektywnie 10 proc., tak by poziom opodatkowania wyrównał do poziomu 19 proc. Jeżeli natomiast spółka będzie rozliczać CIT według normalnej stawki, komplementariusz nie dopłaci podatku. Takie rozwiązanie będzie możliwe jeżeli zyski zostaną wypłacone komplementariuszowi w ciągu 5 lat, co w mojej ocenie nie będzie zachęcało do inwestowania posiadanego kapitału. Dlatego należy zwrócić uwagę, że w tym momencie pojawia się sprzeczność między założeniami ww. projektu z projektem wprowadzającym tzw. „estoński CIT”. Na koniec trochę danych w liczbach: Z danych MF wynika, że w 2013 r. liczba spółek komandytowo-akcyjnych wynosiła 5 709, po czym w 2019 r. ta liczba spadła do 3 700, przy czym warto wskazać, że aktywnie na rynku działa jedynie połowa z nich. Natomiast spółki komandytowe w ostatnich latach stały się drugim najpopularniejszym typem spółek prawa handlowego. W 2019 r. na rynku działało aż 40 587 spółek. Czy po nałożeniu na nie opodatkowania CIT również odnotujemy spadek ich liczby z rynku? Niewątpliwie, czas w jakim pojawia się projekt, nie wpływa korzystnie na właścicieli spółek komandytowych. Pojawienie się informacji o zmianach w ustawach na kilka miesięcy przed planowanym wejściem w życie nowych przepisów, plus trudny okres związany z pandemią koronawirusa, może spowodować trudności w przystosowaniu się do nowej sytuacji właścicieli spółek komandytowych. Daniel Królak Kancelaria Wyrzykowscy Autorzy opinii dodają, że nowe przepisy skutkować będą negatywnymi skutkami ekonomicznymi głównie w odniesieniu do polskich podatników, a nie zagranicznych podmiotów. Krajowa Rada Doradców Podatkowych (KRDP) przedstawiła uwagi do projektu ustawy z 15 września 2020 roku zakładającego zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanych podatku dochodowym. Krytyczna ocena projektu KRDP krytycznie ocenia zmiany dotyczące podatkowania spółki komandytowej. Rada zwraca np. uwagę na art. 14 projektu i uzasadnienie do tego przepisu. Wyłączenie stosowania klauzuli ogólnej przeciwko unikaniu opodatkowania dotyczy korzyści podatkowych uzyskanych do dnia 31 grudnia 2020 r. - Projektowana regulacja jest związana z planowanym nadaniem spółkom komandytowym statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych od 1 stycznia 2021. Przepisy dodawane w ramach niniejszej ustawy nie znajdą zastosowania do postępowań wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie tej ustawy. W ocenie Rady – oznacza to, że nie została wyłączona ewentualna możliwość zastosowania do okresów sprzed 1 stycznia 2021 r. wymienionych w projektowanym art. 21 ust. 40 ustawy o PIT przesłanek oznaczających optymalizacyjny cel spółki komandytowej. Powyższe, zgodnie z wynikającymi z zasady demokratycznego państwa prawa zasadami ochrony interesów w toku i pewności prawa, należy ocenić negatywnie – czytamy w uwagach KRDP. W ocenie KRDP, nie zaistniały przesłanki do uznania, iż spółka komandytowa stała się narzędziem do optymalizacji podatkowych a tym bardziej agresywnych. Rada zauważa, że najczęściej tę formę prowadzenia działalności wybierali i dalej wybierają mali i mikro przedsiębiorcy. Liczba ich wzrasta systematycznie o około 5 tys. rocznie począwszy od 2015 roku, co według danych GUS przy ponad 4 milionach zarejestrowanych podmiotów gospodarczych (na dzień 30 czerwca 2020 r.) spośród zarejestrowanych do 2019 r. ponad 40,5 tys. spółek komandytowych tylko 2,2 tys. w 2018 roku miało międzynarodową strukturę własnościową, i jedynie niespełna 130 spośród nich posiadało wspólników z rajów podatkowych (Malty). Zdaniem KRDP oznacza to, że ledwie mały ułamek 1 procenta spółek mogłoby być uznane za mogące służyć agresywnej optymalizacji, a zatem ta okoliczność nie może stanowić dostatecznej przesłanki do kwalifikacji tych spółek do zmiany opodatkowania. KRDP podkreśla, że nie zostały wzięte pod uwagę inne ważniejsze niż rzekoma optymalizacja uwarunkowania, które mają istotne znaczenie przy wyborze formy spółki komandytowej dla prowadzenia działalności gospodarczej. - W szczególności przy analizie pominięte zostały rzeczywiste motywatory wyboru tej formy organizacyjne spółki handlowej, tj. aspekty organizacyjno-prawne dające wspólnikom możliwość różnych form zaangażowania w tej formę korporacyjną oraz własnościowo- kapitałowe, w tym zdolności długofalowej akumulacji kapitału ma bardzo duże znaczenie dla firm rodzinnych, zwłaszcza przy obecnie występujących skumulowanych zmianach pokoleniowych (w wyniku wygaszania aktywności zawodowej przez osoby, które podjęły działalność na transformacji gospodarczej na początku lat 90-tych ubiegłego wieku) – podkreśla KRDP. Zdaniem KRDP, najpoważniejszą jednak i niepożądaną społecznie oraz gospodarczo konsekwencją wprowadzenia tych zmian podatkowych byłoby znaczące zmniejszenie konkurencyjności spółek komandytowych na runku podmiotów gospodarczych, w szczególności w stosunku do spółek kapitałowych płacących 9 proc. podatek dochodowy (do wysokości obrotów 2 mln euro). Ryzyko braku opodatkowania inwestorów zagranicznych można zmniejszyć w inny sposób, choćby poprzez bardziej precyzyjną regulację dotyczącą tzw. zakładu lub wprowadzając bardziej restrykcyjne obowiązki sprawozdawcze dla wspólników spółki komandytowej. KRDP zauważa, że według danych GUS w 2018 r. łączna liczba spółek komandytowych w Polsce wyniosła 35 826 podmiotów, z czego z kapitałem zagranicznym były wyłącznie 2 234 spółek, zatem projekt skutkować będzie negatywnymi skutkami ekonomicznymi głównie w odniesieniu do polskich podatników, a nie zagranicznych podmiotów. Według KRDP, projektowana regulacja nie realizuje deklarowanego celu w postaci uszczelnienia systemu podatkowego a jej rzeczywistym celem jest wprowadzenie reżimu podwójnego opodatkowania dochodów pochodzących z działalności prowadzonej w formie spółki komandytowej i tym samym zwiększenie ciężaru podatkowego w stosunku do obecnie obowiązujących regulacji. Zakładane skutki finansowe (wpływy podatkowe w wysokości mln zł w pierwszym roku obowiązywania) Rada ocenia jako wysoce nierzetelne. Ryczałt ewidencjonowany Rada podkreśla, że z danych udostępnionych przez Ministerstwo Finansów wynika, iż w 2018 r. z ryczałtowej formy opodatkowania korzystało 589 054 podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Liczba podatników rozliczających podatek dochodowy w tej formie jest więc znaczna i świadczy o jej względnej atrakcyjności. Od 2014 r. rysuje się lekka tendencja wzrostowa w ilości podatników dokonujących wyboru zryczałtowanej formy opodatkowania. Odnosząc się do proponowanych zmian Rada pozytywnie ocenia propozycję ośmiokrotnego podniesienia limitu przychodów umożliwiającego wybór tej formy opodatkowania. Ulga abolicyjna Krytycznie KRDP ocenia proponowane zmiany w zakresie brzmienia art. 27g ustawy o PIT, na podstawie których wysokość tzw. ulgi abolicyjnej ograniczona zostanie do kwoty zmniejszającej podatek, tj. zł. Jej zdaniem, w praktyce zmiana ta doprowadzić może do rażącej dysproporcji w wysokości zobowiązań podatkowych należnych w Polsce od takich samych dochodów uzyskanych przez polskich rezydentów podatkowych z pracy w dwóch różnych krajach. W skrajnym przypadku okazać się może, iż osoba, która zapłaciła za granicą wyższy podatek dochodowy, ale pracowała w kraju, z którym Polska zawarła niekorzystną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania będzie zobowiązana do uregulowania dodatkowego zobowiązania podatkowego w Polsce podczas gdy osoba, która pracowała w kraju z korzystniejszą umowę, a której podatek zapłacony za granicą był niższy, nie będzie miała obowiązku w zakresie uiszczania dodatkowego zobowiązania podatkowego w Polsce. Przykładowo, ze względu na istniejące umowy międzynarodowe, polski rezydent podatkowy pracujący w USA będzie potencjalnie w gorszej sytuacji podatkowej niż taka sama osoba wykonująca obowiązki we Francji. Projekt zakłada, że spółka nieruchomościowa oznacza podmiot, w tym niebędący spółką, w którym co najmniej 50 proc. wartości rynkowej aktywów w dowolnym okresie 12 kolejno bezpośrednio następujących po sobie miesięcy, stanowiły nieruchomości położone na terytorium RP lub prawa do takich nieruchomości. Według KRDP regulacja ta sensu largo zasługuje na ponowną analizę i szereg modyfikacji. KRDP krytycznie ocenia zwłaszcza plan nałożenia obowiązków płatnika na spółkę nieruchomościową oraz bardzo krótki termin na realizację obowiązku po stronie płatnika. W skrajnym wypadku może on wynosić tylko 7 dni. KRDP zwraca jednocześnie uwagę, że na rynku nieruchomości transakcje są bardzo często zawierane na koniec miesiąca, aby uniknąć dodatkowych rozliczeń z tytułu czynszu (który jest zazwyczaj zapłacony z góry za cały miesiąc). W efekcie, stosunkowo często może dochodzić do sytuacji, w których spółka nieruchomościowa ma rzeczywiście jedynie 7 dni na zapłacenie podatku. Jednocześnie Rada podkreśla, że przedłożone uwagi do projektu mają charakter ogólny z uwagi na niezwykle ograniczony czas na ich przedstawienie, co Rada sygnalizowała już wcześniej Ministrowi Finansów. Kolejna z najpopularniejszych form prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Przed wprowadzeniem nowych przepisów najchętniej wybierana i najkorzystniejsza ze spółek. Jak zmiany wpłynęły na funkcjonowanie i popularność spółek komandytowych? Czym jest spółka komandytowa? Jest to spółka osobowa, uregulowana od art. 102 do art. 124 a także w przepisach dotyczących spółki jawnej. Określana jako mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Wspólnikami spółki komandytowej mogą być zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, a także inne podmioty posiadające zdolność prawną. Spółka ta może nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, oraz zaciągać zobowiązania. Spółce komandytowej w związku z nadaniem statusu podatnika, nadaje się także numer NIP oraz REGON. Komandytariusz i zakres odpowiedzialności Komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli tylko do wysokości sumy komandytowej. Suma komandytowa to wartość pieniężna określona w umowie spółki, już zarejestrowanej, wyznacza ona granice możliwości sięgnięcia do majątku osobistego komandytariusza. Zgodnie z art. 112 komandytariusz jest wolny od odpowiedzialności w granicach wartości wkładu wniesionego do spółki. Komandytariusz może reprezentować spółkę jedynie jako pełnomocnik. Wyjątkiem od braku odpowiedzialności komandytariusza jest sytuacja, w której komandytariusz dokona czynności prawnych bez umocowania lub przekroczy jego zakres – wówczas odpowiada on wobec osób trzecich bez ograniczeń. Komandytariusz ma prawo żądać odpisu sprawozdania finansowego za rok obrotowy, przeglądać księgi i dokumenty. Co do zasady komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki. Komandytariusz uczestniczy w zyskach i stratach proporcjonalnie do rzeczywiście wniesionego wkładu do spółki. Śmierć komandytariusza nie stanowi przyczyny do rozwiązania spółki. Spadkobiercy komandytariusza wskazują po jego śmierci jedną osobę w spółce do wykonywania ich spraw. Komplementariusz i zakres odpowiedzialności Spółkę komandytową reprezentują komplementariusze. Komplementariuszem może być zarówno osoba fizyczna jak i prawna. Zgodnie z art. 103 w sprawach nieuregulowanych w przepisach dotyczących spółki komandytowej, mają zastosowanie przepisy dotyczące spółki jawnej. Na podstawie art. 22 § 2 komplementariusze ponoszą nieograniczoną, solidarną ze spółką oraz wspólnikami odpowiedzialność z majątku osobistego za zobowiązania spółki. Do zadań komplementariusza należy prowadzenie działań spółki, podejmowanie kluczowych decyzji odnośnie spółki i reprezentacja jej w stosunkach na zewnątrz. Komplementariusz ma czynny udział w zyskach i stratach. Zgodnie z art. 56 wspólnik zobowiązany jest powstrzymać się od jakiejkolwiek działalności sprzecznej z interesami spółki – zakaz konkurencji. Komplementariuszem może być spółka oraz akcyjna. Taka konstrukcja jest bardzo opłacalna i decyduje się na nią wielu przedsiębiorców. Dlaczego? dlatego, że spółka z jako komplementariusz odpowiada całym swoim majątkiem, ale nie wspólnicy sp. z Wspólnicy tej spółki są wtedy także komandytariuszami spółki komandytowej, więc odpowiadają jedynie do sumy komandytowej. Spółka komandytowa a składka zdrowotna Zarówno komandytariusze jak i komplementariusze objęci są przymusowemu obowiązkowi ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z nowymi przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2022 r. wspólnicy spółki komandytowej pozostaną na ryczałtowej formie opłacania składki zdrowotnej, jednak będzie to się odbywać na następujących zasadach: składka zdrowotna będzie obliczana według stawki wynoszącej 9% i będzie naliczana od podstawy stanowiącej 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Spółka komandytowa a opodatkowanie Do końca 2020 r. spółki komandytowe były transparentne podatkowo. Wspólnicy od przychodów na bieżąco płacili podatek PIT liniowo bądź według skali podatkowej. Od 1 stycznia 2021 r. spółka komandytowa przestała być transparentna podatkowo i nadano jej status podatnika podatku od osób prawnych (CIT). Oznacza to, że spółka opłaca podatek od osób prawnych, a następnie jeśli wspólnicy zdecydują się wypłacić na swoją rzecz zysk, to powstaje obowiązek podatkowy na poziomie osób fizycznych. Dodatkowym atutem jest to, że wspólnik będący komplementariuszem może odliczyć od podatku obliczonego przez księgową, podatek już zapłacony przez spółkę. Ważnym jest, że kwota pomniejszenia nie może przekroczyć kwoty obliczonego podatku. W przypadku spółki komandytowej jest możliwość nadania jej takiego kształtu, aby maksymalne opodatkowanie w jej obrębie wynosiło 19%. Prowadzenie księgowości w spółce komandytowej Spółka komandytowa musi prowadzić podatkowe księgi przychodów i rozchodów, tzw. pełna księgowość. Nie istnieje możliwość prowadzenia księgi przychodów i rozchodów w ramach tzw. małego podatnika. W przypadku wypłaty zysku ze spółki należy przypisać go każdemu wspólnikowi proporcjonalnie do tego, w jakiej wysokości ma prawo do zysku. Założenie spółki komandytowej W celu założenia spółki komandytowej potrzeba co najmniej jednego komandytariusza i co najmniej jednego komplementariusza – jest to warunek konieczny. Spółka komandytowa powstaje w momencie wpisania do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Umowa spółki musi mieć formę aktu notarialnego. Tworząc nazwę spółki, trzeba pamiętać o tym, aby zawierała nazwisko lub nazwę jednego z komplementariuszy oraz oznaczenie „spółka komandytowa” ( Jeżeli komplementariuszem jest osoba prawna, w nazwie spółki komandytowej musi znaleźć się pełne brzmienie firmy tej osoby prawnej. Nazwisko komandytariusza nie może znaleźć się w nazwie firmy, ponieważ wtedy będzie on brał odpowiedzialność za zobowiązania spółki. Umowa spółki zgodnie z art. 105 musi zawierać: – firmę i siedzibę spółki; – przedmiot działalności spółki; – czas trwania spółki, jeżeli jest oznaczony; – oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość; – oznaczony kwotowo zakres odpowiedzialności każdego komandytariusza wobec wierzycieli (sumę komandytową). Dlaczego wybrać spółkę komandytową? Przewagą spółki komandytowej nad innymi jest to, że wysokość sumy komandytowej jest swobodnie ustalana. Współpracę mogą podjąć podmioty z różnorodnym kapitałem, jednocześnie kształtuje to odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki. Co to oznacza? Suma komandytowa spółki może zostać określona także na 1 zł. Kolejną zaletą jest to, że śmierć komandytariusza, zgodnie z art. 124 § 1 nie powoduje rozwiązania spółki z mocy prawa. Spadkobiercy jego wówczas wyznaczają osobę ze spółki do reprezentowania ich interesów. Śmierć komplementariusza natomiast jest podstawą do rozwiązania spółki. Spółka komandytowa wydaję się być odpowiednim wyborem dla osób zainteresowanych prowadzeniem działalności gospodarczej na szeroką skalę, zwłaszcza gdy jedynym komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wspólnik sp. z jest wówczas komandytariuszem w dzięki temu chroni swoje interesy. Nie odpowiada on za zobowiązania sp. z a w odpowiada jedynie do wysokości sumy komandytowej. Ostatnią zaletą jest to, że dobrze ukształtowana spółka daje korzyści podatkowe dla wspólników, dzięki czemu zapłacą oni maksymalnie 19% podatku. Elastyczna forma działalności gospodarczej pozwala na kreowanie stosunków pomiędzy wspólnikami. Zgodnie z art. 37 wspólnicy mogą umówić się jak chcą, np. mogą umówić się, że ktoś ma mały wkład, ale duży udział w zysku lub mają możliwość wyłączenia kogoś z udziału w stracie, ewentualnie mogą ukształtować to w ten sposób, że przy likwidacji dzielą się po połowie niezależnie od wniesionego wkładu. Możliwe jest również, że pierwotne koszty przedsiębiorstwa zostaną przejęte przez wspólnika lub osobę trzecią. Ponadto istnieją wydatki związane z udziałem w spółce komandytowej, a nie z bieżącą działalnością spółki. Wydatki ponoszone przez spółkę komandytową w celu osiągnięcia pierwotnych przychodów zawsze dotyczą kosztów przedsiębiorstwa, ponieważ spółka ma tylko sferę przedsiębiorczą. To samo dotyczy wydatków, które są ponoszone na rzecz spółki, także wtedy gdy nie istnieje żaden związek z przychodami. Do takich wydatków należą na przykład składki do izb, koszty publikowania sprawozdań finansowych, badania bilansu, ale także koszty notarialne związane ze zmianą umowy spółki. Przez prawo podatkowe wykluczone jest włączenie w koszty uzyskania przychodów kosztów prywatnych w takich sytuacjach, gdy koszty spółki komandytowej zostały poniesione z czysto prywatnych interesów przez ustanowione w spółce organy lub wspólników. Definicja sfery przedsiębiorstwa spółki komandytowej wynika po pierwsze z umowy spółki, do której jako obowiązkowy element należy przedmiot działalności spółki komandytowej. Zgodnie z zasadami art. 105 wystarczy, jeśli w umowie spółki jest zawarty ogólny opis działalności spółki. Ograniczenie działalności spółki komandytowej nie ma bezpośredniego znaczenia prawnopodatkowego, ale musi być bardziej postrzegane z perspektywy odpowiedzialności prawnej. Im precyzyjniej została zdefiniowana działalność spółki, tym jest bardziej oczywiste, do jakich transakcji jest uprawniony zarząd spółki i gdzie leżą granice tego pełnomocnictwa. Najpóźniej przy wpisie spółki komandytowej do rejestru handlowego zostaje potwierdzona definicja działalności zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności. Nawet jeśli spółka będzie prowadzić rodzaje działalności, które nie są ujęte w umowie spółki lub w rejestrze, nadal pozostają kosztami spółki komandytowej. Pomijając fakt, że obszar działalności spółki komandytowej może być w każdej chwili na mocy uchwały wspólników powiększony, to art. 5b ust. 2 wyraźnie przedstawia, że wszystkie dochody z udziału wspólnika w spółce są przypisywane do źródła przychodów z działalności gospodarczej. Z tego można wywnioskować, że koszty tylko wtedy należą do kosztów spółki komandytowej, gdy koszty poniesione przez spółkę komandytową powiązane są z przychodami spółki. Odnosi się to zarówno do przypadku, gdy wydatki są niższe od uzyskanych przychodów, jak i do przypadku, gdy wydatki przekraczają wygospodarowane przychody i zostaje wykazana strata. Stosowane jest od 1 stycznia 2009 r., gdy został usunięty art. 23 ust. 1 pkt 35 oraz art. 16 ust. 1 pkt 41 o zakazach odliczania błędnych inwestycji. Inne spostrzeżenie może się jednak nasuwać, jeśli poniesione zostały wydatki, które dotyczą indywidualnych potrzeb wspólników, pracowników lub osób trzecich. Ze względu na ścisłą integrację wspólników ze spółką i przejrzystość prawnopodatkową spółki komandytowej, wydatki spółki, które zostały poniesione nie w celu wygospodarowania przychodów, muszą być sprawdzone pod tym kątem, czy nie wspierają one prywatnych interesów innych osób. Styczność z prywatnymi interesami może być zawarta także w porozumieniu o zawyżonych opłatach, gdy na przykład spółka komandytowa w związku z rozwojem opakowań produktu na sprzedaż ponosi najwyraźniej zawyżone koszty, ponieważ zleceniobiorca jest synem wspólnika. Mimo że wydatki te bezpośrednio związane są z przychodami i działalnością spółki, część tych wydatków jest spowodowana przyczynami osobistymi. Wykluczenie części tych kosztów z kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorstwa wykazuje się w normach art. 22 ust. 1 ponieważ są one częściowo wydatkami prywatnymi. Zgodnie z ustawą o rachunkowości koszty tylko wtedy powinny zostać zaksięgowane jako wydatek dla spółki, jeśli mogą one być również zaliczone do działalności spółki. Zakłada się jednak, że wszystkie poniesione koszty służą działalności przedsiębiorstwa, dlatego korekty wydatków prywatnych nie są przewidziane. Wyjątek pojawia się przy przedpłatach podatku, które muszą być odprowadzone przez spółkę dla wspólników do urzędów skarbowych. W takich przypadkach została wprowadzona pozycja „obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego”. Przy uznaniu za koszt nie ma znaczenia, że te opłaty wykluczone są z kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych względnie ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych. Więcej na ten temat znajdziesz w książce „Opodatkowanie spółek osobowych. Problemy podatkowe i bilansowe na przykładzie spółki komandytowej”, autor: Withold Wollgarten. W publikacji „Opodatkowanie spółek osobowych. Problemy podatkowe i bilansowe na przykładzie spółki komandytowej” przedstawiono system opodatkowania spółki komandytowej i jej wspólników w Polsce, porównując go do uregulowań stosowanych w tym zakresie w Niemczech. Autor prezentuje praktyczne rozwiązania podatkowe i bilansowe dla działalności prowadzonej w formie spółki komandytowej, w okresie trzech lat - od jej powstania aż do likwidacji. „Opodatkowanie spółek osobowych. Problemy podatkowe i bilansowe na przykładzie spółki komandytowej” >>> Skip to contentStrona głównaO autorzeKancelaria Strefa wiedzyKontaktLikwidacja spółki jawnej i komandytowej – skutki podatkowe w PIT i CITLikwidacja spółki jawnej oraz spółki komandytowej nie stanowi szczególnie skomplikowanego procesu. Warto jednak wiedzieć, że tego typu zdarzenie rodzi określone skutki podatkowe. W tym wpisie dowiesz się z jakimi konsekwencjami podatkowymi liczyć powinien się wspólnik każdej z tych spółek w przypadku ich rozwiązania. Podział majątku spółki jawnej i komandytowej Pierwszym krokiem niezbędnym dla zakończenia bytu spółki osobowej jest jej rozwiązanie. Katalog przyczyn skutkujących rozwiązaniem spółki zawiera art. 58 Zgodnie z nim:Rozwiązanie spółki powodują:1) przyczyny przewidziane w umowie spółki;2) jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;3) ogłoszenie upadłości spółki;4) śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;5) wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;6) prawomocne orzeczenie z rozwiązaniem spółki, zgodnie z art. 67 dochodzi do wszczęcia postępowania likwidacyjnego. Postępowanie likwidacyjne w założeniu ma doprowadzić do upłynnienia majątku spółki oraz zakończenia jej bieżącej działalności. Środki pozyskane w toku postępowania likwidacyjnego przeznaczane są na pokrycie ewentualnych zobowiązań spółki a następnie podlegają podziałowi pomiędzy wspólników. Przepis art. 67 przewiduje także możliwość innego niż postępowanie likwidacyjne sposobu zakończenia działalności spółki jawnej czy też komandytowej. W przypadku takiej decyzji wspólników, proces likwidacji zastępuje proces rozliczenia między wspólnikami, który może przybrać różne formy. Także w tym przypadku dochodzi finalnie do podziału majątku pomiędzy wspólników, przy czym w sposób między nimi spółki jawnej i komandytowej – skutki podatkoweZasadniczym elementem procesu rozwiązania spółki osobowej jest podział jej majątku pomiędzy wspólników. Majątek ten, w zależności od wybranego modelu zakończenia działalności spółki, może mieć różną postać. Mogą to być w przypadku przeprowadzenia procesu likwidacji wyłącznie środki pieniężne pozyskane w związku ze spieniężeniem majątku, jak też składniki tworzące całe przedsiębiorstwo spółki, w przypadku decyzji o innym niż likwidacja sposobie rozwiązania spółki. To właśnie otrzymanie majątku polikwidacyjnego spółki osobowej wywołuje określone skutki podatkowe. Ustawy podatkowe różnicują przy tym sytuację wspólnika otrzymującego w ramach majątku polikwidacyjnego spółki osobowej środki pieniężne od sytuacji wspólnika otrzymującego określone składniki podatkowe otrzymania środków pieniężnych w związku z likwidacją spółki jawnej i komandytowejW przypadku zarówno przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, jak i rozwiązania spółki jawnej czy też komandytowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego, w majątku spółki najczęściej pozostawać będą środki pieniężne. Otrzymanie przez wspólnika środków pieniężnych w związku z likwidacją spółki osobowej nie będzie jednak skutkować powstaniem przychodu do przypadku osób fizycznych wynika to z art. 14 ust. 3 pkt 10 zgodnie z którym3. Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 [przychody z działalności gospodarczej], nie zalicza się:10) środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej regulację jak powyższa zawiera art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. a) który znajdzie zastosowanie w stosunku do wspólników rozwiązywanej spółki jawnej, czy też komandytowej, będących podatnikami podatku opodatkowania środków pieniężnych na etapie przekazania ich wspólnikom w związku z likwidacją spółki wynika z przyjętego modelu ,,transparentności podatkowej’’ spółki osobowej. Na etapie działalności opodatkowaniu podlega bowiem nie sama spółka, lecz jej wspólnicy, proporcjonalnie do przysługującego im udziału w zysku. Wobec tego, środki pieniężne, które podlegają podziałowi między wspólników, w założeniu powinny zostać opodatkowane na etapie wcześniejszym. Bez znaczenia natomiast pozostaje to, czy faktycznie podlegały wcześniej opodatkowaniu. Na etapie ich podziału pomiędzy wspólników w związku z likwidacją spółki nie powstaje przychód. Jako potwierdzenie warto przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 sierpnia 2015 r., sygn. II FSK 2487/15, w którym sąd w krótkich słowach określił skutki podatkowe otrzymania środków pieniężnych w związku z likwidacją spółki osobowej, wykluczając możliwość poszukiwania przez organ podatkowy możliwości opodatkowania tych środków:,,Treść przepisu jest jednoznaczna, nie zawiera on żadnych pojęć nieostrych, które wymagałaby jakiegokolwiek doprecyzowania. W niebudzący żadnych wątpliwości sposób przywołany przepis wyłącza z przychodów środki pieniężne, które otrzymał wspólnik spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki’’Jeśli więc przykładowo:na etapie likwidacji spieniężony zostanie majątek spółki jawnej za kwotę zł, wspólnicy z tego tytułu podlegać będą opodatkowaniu na dotychczasowych zasadach, tj. proporcjonalnie do udziału w zysku. We właściwych proporcjach rozpoznają także koszt uzyskania przychodów. Następujący w dalszej kolejności podział majątku w proporcji 50% pomiędzy wspólnika A oraz 50% pomiędzy wspólnika B, nie będzie skutkował powstaniem obowiązku podatkowego, zarówno na gruncie PIT jak i majątku spółki jawnej na etapie jej rozwiązania pozostaną wyłącznie środki pieniężne w kwocie zł, stanowiące w równych częściach wkład wspólnika A i B (zwolniony z opodatkowania na etapie wniesienia). Przekazanie środków pieniężnych wspólnikom w proporcji 50% pomiędzy wspólnika A oraz 50% pomiędzy wspólnika B, nie będzie skutkował powstaniem obowiązku podatkowego, zarówno na gruncie PIT jak i podatkowe otrzymania składników niepieniężnych w związku z likwidacją spółki jawnej i komandytowejLikwidacja spółki jawnej, czy też komandytowej nie zawsze musi prowadzić do całkowitego spieniężenia jej majątku. Może się to okazać niemożliwe z wielu przyczyn (niepełnowartościowy towar, brak potencjalnych nabywców), a czasami wynikać może po prostu z decyzji wspólników o zamiarze przekazania składników poszczególnym wspólnikom bez ich spieniężania. W takim przypadku, podobnie jak w sytuacji przekazania środków pieniężnych wspólnikom, nie dochodzi do powstania przychodu. Sytuacja w tym zakresie w pewnym stopniu się jednak tego typu zdarzenia zastosowanie znajdzie w pierwszej kolejności art. 14 ust. 2 pkt 17 zgodnie z którym2. Przychodem z działalności gospodarczej są również17) przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:a) pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie,b) otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki;Jednocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się:12) przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:a) pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej,b) otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki– jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej;Powyższe przepisy wskazują, że samo wydanie majątku polikwidacyjnego wspólnikom nie skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu. Przychód ten powstaje bowiem zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b) dopiero z momentem zbycia otrzymanych składników. Co jednak istotne, przychód zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) nie powstanie, w sytuacji gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:zbycie nastąpi po upływie 6 lat liczonych od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki osobowej,zbycie nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji stosunku do podatników CIT zastosowanie znajdzie z kolei art. 12 ust. 4 pkt 3b lit. a) zgodnie z którym:4. Do przychodów nie zalicza się:3b) wartości innych niż wymienione w pkt 3a składników majątku, w tym wierzytelności, otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki lub z tytułu jej likwidacji; przychodem jest jednak w przypadku:a) odpłatnego zbycia tych składników majątku – ich wartość wyrażona w cenie, za którą wspólnik je zbywa; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio,b) spłaty otrzymanej wierzytelności – przychód uzyskany z tej spłaty;Co istotne, podobnie jak w przypadku środków pieniężnych, przepisy zarówno ustawy o PIT, jak i CIT nie zawierają ograniczeń bądź wyłączeń. Niezależnie więc od tego jakie składniki majątku otrzymane zostaną przez wspólnika oraz jaką wartość będą prezentowały, a także niezależnie od tego czy podlegały opodatkowaniu przez wspólników na etapie działalności spółki, ich przekazanie nie będzie rodzić przychodu. Przychód powstanie dopiero z momentem ich zbycia. W przypadku podatników PIT może nawet dojść do braku powstania przychodu na etapie zbycia majątku polikwidacyjnego, w przypadku, gdy zbycie ma miejsce po upływie określonego czasu oraz nie następuje w ramach działalności w związku z likwidacją spółki jawnej przez wspólnika A samochodu osobowego, zaś wspólnika B koparki nie będzie rodzić dla wspólników przychodu do opodatkowania na gruncie ustawy o przez wspólnika A samochodu osobowego po upływie 1 roku od dnia rozwiązania spółki będzie skutkować dla niego powstaniem przychodu, kwalifikowanego do źródła działalność gospodarcza, nawet pomimo braku jej prowadzenia – art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b przez wspólnika B koparki po upływie sześciu lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po likwidacji spółki, nie będzie rodzić dla niego przychodu, o ile zbycie nie nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b spółki jawnej i komandytowej a inny sposób zakończenia działalnościJak można zauważyć, każdy z przytoczonych wyżej przepisów ustaw o podatkach dochodowych traktuje o środkach pieniężnych jak i składnikach majątku otrzymanych ,,w związku z likwidacją’’ spółki niebędącej osobą prawną. Wobec tego, przez pewien okres czasu wątpliwość budziło to, czy przepisy te znajdą zastosowanie w sytuacji, gdy wspólnicy postanowią w inny sposób niż poprzez postępowanie likwidacyjne zakończyć działalność spółki. Tym sposobem może być np. podział majątku w określonych proporcjach bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego, czy też przyznanie całego majątku jednemu ze wspólników z obowiązkiem spłaty pozostałych we właściwych proporcjach. Obecnie nie ma już wątpliwości, że zarówno do postępowania likwidacyjnego, jak i zakończenia działalności w inny sposób zastosowanie znajdują te same przepisy ustawy o PIT oraz spółki, jak i rozwiązanie bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego zasadniczo sprowadza się bowiem do zakończenia działalności spółki, spłaty zobowiązań i przekazania pozostałej nadwyżki majątku bądź środków pieniężnych na rzecz wspólników. Tożsamy jest więc cel, zaś odrębność materializuje się na podłożu formalnego sposobu przeprowadzenia całego procesu. Finalnym etapem każdego wariantu zakończenia bytu spółki jest jednak podział majątku (o ile taki pozostaje w spółce), który zasadniczo dopiero wywiera określone skutki na gruncie ustaw o podatkach dochodowych. Z tego względu zarówno do likwidacji, jak i rozwiązania bez likwidacji spółki osobowej zastosowanie znajdą te same przepisy to także wykładnia przepisów dokonywana przez organy podatkowe, co znajduje odzwierciedlenie m. in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 marca 2016 r., sygn. ILPB1/4511-1-1623/15-2/PP, w której organ zgodził się z następującym twierdzeniem wnioskodawcy:,,[…] zarówno likwidacja, jak i rozwiązanie spółki osobowej bez postępowania likwidacyjnego podejmowane są z tych samych przyczyn i dla osiągnięcia tego samego skutku w postaci zaprzestania działalności spółki oraz ustania jej bytu prawnego. Różnice występujące jedynie w kwestiach formalnych przeprowadzenia procesu likwidacji, w ocenie Wnioskodawcy, nie powinny mieć wpływu na ocenę instytucji rozwiązania spółki osobowej, jako procedury prowadzącej do zaprzestania działalności spółki osobowej i ustania jej bytu prawnego.’’Podobnie przyjął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 15 października 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-1196/14/JS, który zgodził się z poniższym twierdzeniem wnioskodawcy:,,[…] zarówno językowe znaczenie pojęcia „likwidacja”, jak i wykładnia systemowa oraz funkcjonalna Ustawy PIT, potwierdzają, że rozwiązanie spółki z pominięciem trybu likwidacyjnego przewidzianego w KSH jest tożsame z jej likwidacją zgodnie z tym trybem odnośnie skutków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.’’Amortyzacja składników otrzymanych w związku z likwidacją spółki jawnej i komandytowejNiezwykle istotną z punktu widzenia podatku dochodowego kwestią jest podatkowa amortyzacja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku rozwiązania spółki jawnej bądź komandytowej, bardzo często przekazaniu na rzecz wspólników mogą podlegać składniki, które na etapie działalności spółki podlegały właśnie amortyzacji mogą otrzymane składniki wykorzystać do użytku prywatnego, natomiast nie ma żadnych przeszkód do tego, aby składniki zostały wykorzystane w działalności gospodarczej otrzymujących je wspólników. Składniki majątku polikwidacyjnego mogą także zostać wniesione w drodze wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej bądź osobowej. Jest to bardzo często spotykana sytuacja wynikająca niejednokrotnie z charakteru otrzymanych składników. W takim przypadku możliwa będzie dalsza amortyzacja tych składników. Obie ustawy o podatkach dochodowych zawierają jednak przepisy, które określają zasady amortyzacji składników otrzymanych w związku z likwidacją spółki zasadą jest, że podatnik przed rozpoczęciem amortyzacji podatkowej danego składnika obowiązany jest do ustalenia wartości początkowej tego składnika oraz przyjęcia metody amortyzacji, a także stawki amortyzacyjnej. W przypadku zamiaru rozpoczęcia dalszej amortyzacji składnika otrzymanego w związku z likwidacją spółki osobowej zasada ta nie znajduje zastosowania, gdyż ustąpi innej zasadzie – zasadzie kontynuacji amortyzacji. Zgodnie z nią, podatnik jest zobowiązany do kontynuacji amortyzacji, poprzez przyjęcie wartości początkowej jaka została przyjęta przez spółkę osobową oraz dalsze amortyzowanie z uwzględnieniem dokonanych na poziomie spółki odpisów amortyzacyjnych oraz w oparciu o tą samą metodę amortyzacji. Zasada kontynuacji amortyzacji w zakresie dotyczącym wartości początkowej, w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych wynika z art. 22g ust. 12 w zw. z ust. 14 W razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami W przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 12 stosuje się o analogicznej treści znajduje się w ustawie o CIT – chodzi tutaj mianowicie o art. 16g ust. 10c w zw. z ust. 9 kontynuacji amortyzacji w zakresie odnoszącym się do konieczności dokonywania dalszych odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem odpisów dokonanych przez poprzednika oraz w oparciu o tą samą metodę amortyzacji jak przyjęta przez zlikwidowaną spółkę osobową, wynika z kolei z art. 22h ust. 3 w zw. z ust. 3c Podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. W przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 3 stosuje się powyższej regulacji w ustawie o CIT to art. 16h ust. 3 w zw. z ust. 3c A otrzymał w 2018 r. w związku z likwidacją spółki komandytowej nieruchomość, która podlegała amortyzacji podatkowej na etapie działalności spółki. Spółka nabyła nieruchomość w 2008 roku za cenę zł, która odpowiadała cenie rynkowej nieruchomości i taką wartość przyjęła za wartość początkową na potrzeby amortyzacji. Spółka do dnia likwidacji dokonała odpisów amortyzacyjnych na łączną kwotę zł, przyjmując 40 letni okres amortyzacji oraz liniową stawkę 2,5%. Wartość rynkowa nieruchomości w międzyczasie wzrosła i wynosi już zł. Wspólnik A rozpoczynając własną działalność gospodarczą i pragnąc w dalszym ciągu amortyzować podatkowo nieruchomość otrzymaną w ramach majątku polikwidacyjnego będzie musiał jednak przyjąć wartość niższą, tj. wartość początkową równą wartości przyjętej przez spółkę komandytową, czyli zł. Wspólnik powinien także uwzględnić dokonane odpisy amortyzacyjne, co oznacza, że będzie mógł dokonać odpisów amortyzacyjnych łącznej w kwocie zł ( – zł). Zobowiązany będzie także do kontynuacji dotychczasowej metody amortyzacji przyjętej przez spółkę (liniowa amortyzacja 2,5%).Potrzebujesz pomocy w swojej sprawie? Skorzystaj z formularza kontaktowego Podobne wpisy Page load link Go to Top

nota podatkowa w spółce komandytowej